Για εκείνους
Που χάθηκαν απόψε
Και δεν θα γυρίσουν
Επειδή ερωτεύτηκαν
Ένα πράγμα παράξενο πολύ,
Σαν το στερέωμα
Καλωσόρισμα – Το βορινό δωμάτιο – Οι κήποι
Το μουσείο αυτό συνιστά μια υπόθεση αυστηρώς προσωπική. Το κόστος του εισιτηρίου κρίνεται υψηλό, το αναγνωρίζω. Όμως εντός αυτών των ποιημάτων που συστεγάζονται στηρίχθηκε η ακεραιότητα μιας ολόκληρης νύχτας και μόνον αυτό συλλογιστείτε.
Τα αποσυρμένα πράγματα
Όλα βρίσκονταν εκεί.
Κάτω από μια ησυχία ανείπωτη,
Δίχως τα ενθύμια πια
της χθεσινής τους σημασίας.
Αποσυρμένα πράγματα,
Υαλικά, ποιητές,
Φιλενάδες,
Πιάνα βαλλιστικά, λέει
Σπασμένα χέρια και
Βεστιάρια
Μέρες ανέγγιχτες από θεό
Εξοχές ζωγραφισμένες και
μεγάλες αποφάσεις, λέει
Πατέρα.
Το μουσείο εργάζεται τις νύχτες.
Σαν άνθρωπος φροντίζει τις συνηθισμένες του
Κινήσεις, τοποθετώντας,
Εξερευνώντας,
Μετανιώνοντας.
Το βαποράκι,
Φορτωμένο ναύτες και αγγέλους
Ταξιδεύει ως την απάνω όχθη του
Και έπειτα επιστρέφει.
Κολλαρισμένες κούκλες
Μ΄αλαφρό βάδισμα
Φτιαγμένες από φθινόπωρα και
Έρωτες,
Απρόθυμα συρρέουν,
Από κάθε δρόμο, κάθε καρδιά,
Κάθε σπίτι.
Οι αραμπάδες κουβαλούν σωρούς πράγματα
Ένας στρατηγός που κοιμήθηκε
Και αφήνει πλούσια παρακαταθήκη,
εδώλια από τεχνίτες της Ινδοκίνας,
Το δωμάτιο που ανοίγει τα φτερά του
Κάνοντας τα χείλη
Δειλά να μιλούν.
Το βορινό δωμάτιο
Ένα κορίτσι γύρω στα είκοσι μιλά. «Πίσω από τις θολές μποτίλιες, διέκρινα το γαλάζιο φόντο μιας παλιάς φωτογραφίας. Ίσως η ζωντάνια της έκφρασης ή απλώς η μοιραία της θέση με έκανε να παραμερίσω τα πράγματα που συνωστίζονταν στα ράφια, τα έπιπλα, τις εταζέρες με τα δρύινα, λιονταρίσια πέλματα. Τι πένθος θυμάμαι. Και ιδού, η ιστορία της Φλόρα που κάηκε κάτω από τους παριζιάνικους προβολείς ή έζησε μια απλούστερη βιογραφία, γυναίκα της Νάπολης, διαλυμένη πριγκίπισσα κάτω από τις βροχές των υφασμάτων.»
Το ημερολόγιο, διότι περί αυτού πρόκειται, ανέφερε τηλεγραφικά μερικές πληροφορίες.
«Ο κύριος Αλαίν προσφέρθηκε για εκείνο το δάνειο, διαθέτει φήμη σοβαρού εμπόρου και η συμφωνία θεωρείται αμοιβαία επωφελής, τα κορίτσια σαν και εμένα δεν διαθέτουν τάξη κοινωνική, αύριο, οχτώ, τηλεφώνημα από τον Ρομπέρ, πώς πάει, και εγώ που τον σκέφτομαι και που προσμένω με αγωνία να επιστρέψει και τόσα ψέματα.»
Ένα κορίτσι γύρω στα είκοσι που μπορεί και λύνει για πάντα τις σπονδές. Και όταν γερνά τινάζονται οι γέρικες νύχτες και τα βλέφαρά τους μαλακώνουν. Πολύ αργότερα το ίδιο κορίτσι μεταμορφώνεται σε πεταλούδα και η τοιχοποιία διακόπτεται βίαια από το έρκερ με το τζαμωτό που αντικρίζει τους κήπους σε μια πολιτεία αποκλεισμένη.
Οι κήποι
Η κηποτεχνία στάθηκε η βασική αφορμή για την βελτίωση της ζωή των πόλεων. Παρτέρια απάνω στο μίλι, μικροί κήποι με δέντρα νεανικά που όλο τρέμουν – τι και ποιον να φοβούνται άραγε έπειτα από τόση προσευχή και τόση ερήμωση;-, ο άγριος καιρός μεταφρασμένος από το πυκνό στέρνο του χώματος. Ωστόσο, αυτοί οι κήποι, τα σπάνια άνθη και τα ακόμη σπανιότερα ονόματά τους τίποτε δεν θα σήμαιναν δίχως αυτούς τους ερωτιδείς από ξύλο μελαχρινό, παλιού, καλού ναυαγίου. Τίποτε δεν θα σήμαιναν δίχως εκείνες τις χρυσές Καλιφόρνιες, τις προκεχωρημένες θέσεις , τους δρόμους που άλλαζαν απόψε την θέση τους εγκαταλείποντας δίχως πιθανότητες το σύμπαν.
¥
Οι κήποι εκτείνονται εμπρός από το βορινό δωμάτιο, προσδίδοντας σε όλα τούτα τα αποσυρμένα πράγματα την αίσθηση του κατεπείγοντος.
Καλώς ήρθατε στο μουσείο των αποσυρμένων πραγμάτων.
Απόστολος Θηβαίος
