Στην καταχνιά της θάλασσας,
εκεί μέσα στο όνειρο
αγγίζουμε τους αναστεναγμούς της ηδονής.
Ένας κόσμος επιρρεπής στην ασφυξία
να πεθαίνει στη σκήτη των ονείρων του.
Μπροστά μας να περνά η νύχτα
αναλαμπές μνήμης που γλιστρούν
κάτω απ’ τα μάτια μας.
Ένα δάκρυ που ξεχείλισε,
μια απόγνωση που τις ψυχές διάβρωσε,
να ταξιδεύουν καταμεσής
στο πιο όμορφο τοπίο,
συντροφιά με τα καθρεφτίσματα της νύχτας.
Στην καταχνιά της θάλασσας
εκεί που τα φεγγάρια χάνονται
χιμάει ο ουρανός
ν’ αφουγκραστεί τα πάθη μας.
Κρατώ κάμποσες χούφτες θάλασσα…
κρατώ μέσα μου τις ανταύγειες του έρωτα.
◊
Ο Δημήτρης Καρπέτης εργάζεται σε Δημ.Υπηρεσία από το 2000 και κατάγεται από την Ορμύλια Χαλκιδικής.Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους ,επίσης ποιήματά του έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.
