Άρωμα ζωής εκσφενδονίζεται
στα ανατέλλοντα φεγγάρια.
Μένουμε ανάπηροι απ’ τις πληγές
των παρελθόντων χρόνων.
Αντέχουμε τη γύμνια του κορμιού
σφαδάζοντας ψυχικά ανήμποροι.
Ρίγη ψυχής αγκυλώθηκαν
στο πέρασμα
κυμάτων στεγνών,
πνοές πνιγμένες στη φθορά.
Άρωμα λιτό
ποτίζει τα στήθη,
μύρισε άνοιξη
στην παγωμένη λήθη.
Ο Δημήτρης Καρπέτης εργάζεται σε Δημ.Υπηρεσία από το 2000 και κατάγεται από την Ορμύλια Χαλκιδικής.Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους και πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.
