Στην αρχή δεν είχε συνείδηση. Ήταν μια μάζα που εξάπλωνε το είναι της στο τίποτα τρώγοντάς το. Δεν μπορούσε να ξέρει, μα όλα ήταν ήδη προδιαγεγραμμένα στο ελάχιστο παν απ’ το οποίο προέκυψε. Άλλο ταξίδι δεν μπορούσε να κάνει παρά μόνο εντός του, γινόταν το ίδιο χώρος για να κινείται και να περνά ο χρόνος. Μέχρι που βάρυνε· κάποτε σώνεται ακόμα και το τίποτα.
Το ξέβρασε μια θάλασσα άγριων ήχων και παχύρρευστων υγρών. «Να σας ζήσει», ακούστηκε σε άγνωστή του γλώσσα. Έτρεμε. Από το παν που ήταν πριν, τώρα πια είχε γίνει σπάραγμα· έκλαψε.
◊
Ο Αργύρης Κόσκορος γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Μαρούσι. Εργάζεται ως βιβλιοθηκονόμος και είναι μέλος της ομάδας δημιουργικής γραφής «Αγέρι Γραφής» του Δ.Κ.Σ.Μ.Ρ.
