Τα σπίτια στην πολιτεία είναι από ώρα κλειστά. Μοιάζουν με βαριά φυλλοβόλα αρχαίων κόσμων ή κάτι, εν κατακλείδι που διαθέτει ξεχωριστή υπόσταση.
Ξανά.
Τα σπίτια στην πολιτεία είναι κλειστά. Δεν θα βρεις κανέναν να ρωτήσεις. Όσο και αν ψάξεις όλα έχουν σωπάσει. Κρύβουν σκληρά μυστικά τα σπίτια, μα αυτό δεν συνιστά έκπληξη. Το χρώμα τους Αλκυόνη, θυμίζει τα υπόλευκα φύλλα του παλιού, καλού χαρτιού. Τα μάτια τους, για τους ανθρώπους μιλώ, ανοίγουν με δυσκολία, η γλώσσα τους, για τους ανθρώπους μιλώ, μόνον θόρυβοι Αλκυόνη. Δεν θα βρεις κανέναν να ρωτήσεις για τον δρόμο μετά, για την επιστροφή. Γελιέσαι αν νομίζεις πως ετούτη η εξτραβαγκάντζα παίρνει τέλος. Εμπρός, χτύπα, μάτωσε τα χέρια σου, κανέναν δεν θα βρεις στα σπίτια. Μόνο τα ενοικιάζεται, τις αφιερώσεις, εσένα που ανοίγεις την πόρτα, ξεχύνεσαι στο πλήθος και είσαι τα χρόνια. Εσένα που σφραγίζεις έκτοτε όλα τα απογεύματα. Και όταν εξασθενήσεις από την προσπάθεια, όταν κάθε παλιά φωνή σου επιστρέψει με τις ίδιες, λαθεμένες λέξεις της ίσως σου χαριστεί το ύστατο θαύμα. Οι φλόγες του πετρελαίου και στον ορίζοντα μια ηλεκτρική πολιτεία. Τι απέμεινε, αν απέμεινε, από την παλιά μας φαντασία, δεν γνωρίζω. Δεν θα υπάρξει ποτέ ωραιότερο και μοναχικότερο θέαμα Αλκυόνη.
Ξανά.
Τα σπίτια στην πολιτεία είναι από ώρα κλειστά. Θεραπευμένα, άγρια ζώα κοιμούνται μες στην αγκαλιά μας. Απομένουν έρημα από νωρίς το πρωί, με κάποιο, λησμονημένο φως, για ποια ζωή μιλάς στα σπίτια της πολιτείας; Μην με ρωτάς, τα ρούχα μου διαθέτουν πάντα το ίδιο περουζέ χρώμα, το χάραμα το ίδιο γαλάζιο ίχνος, μην με ρωτάς γιατί άρχισα τόσες φορές αυτήν την ιστορία την στιγμή που από κάθε πλευρά φτάνουν ειδήσεις για καλύτερες ημέρες. Ρώτησε καλύτερα τους ζωγράφους, τα κόκκινα κορίτσια, τους στρατιώτες, τους μαθητές, τους αργόσχολους και τους θαυματοποιούς της πλατείας. Εκείνοι γνωρίζουν για τα σπίτια της πολιτείας, πως ποτέ δεν ησυχάζουν, πως θυμίζουν τα φύλλα μιας εποχής όταν σκορπίζονται μες στις ευτυχίες, τα πένθη, τις απουσίες. Ρώτησε καλύτερα εκείνους. Θα τους γνωρίσεις γιατί είναι όμορφοι, πολύ όμορφοι στους δρόμους του Τόκυο όταν σφυρίζουν τα χαρτονένια τραγουδάκια τους.
Ξανά.
Τα σπίτια στην πολιτεία είναι από ώρα κλειστά. Κοιμήσου κοντά μου. Δεν θα βρεις κανέναν εκεί έξω απόψε.
Απόστολος Θηβαίος
