Συγκεντρώνω τις έννοιες μου σε δωμάτιο σκοτεινό
ελάχιστο φως διαπερνά τις σκεβρωμένες γρίλιες
δώρο από τα χτυπήματα των άγριων καιρών εδώ και χρόνια.
Χαμένος σε σκέψεις που δε συμβαδίζουν
με τις κοινότυπες υλιστικές αγωνίες
μιας κοινωνίας που αργοπεθαίνει
έχοντας σαν μόνη έννοια το χρήμα
και την αναρρίχηση της με κάθε τρόπο
στη λεγόμενη ελίτ.
Στην άρχουσα τάξη μιας ζούγκλας όπου
ο δυνατός θα φάει τον αδύνατο
για να γίνει αποδεκτός στο σινάφι των “επιφανών”…
Παράλληλοι κόσμοι η ζούγκλα
και ο δικός μου σκοτεινός κόσμος
που δε συναντήθηκαν ποτέ
γιατί απ’ τις σκεβρωμένες γρίλιες
χωράει μόνο μια στάλα φως που εξημερώνει
και όχι το χρήμα που αγριεύει τις καρδιές
και τέλος τις νεκρώνει…
Ελάχιστο φως που κάθε λεπτό μεταφέρεται
απ’ άκρη, σ’ άκρη με μόνη έννοια
να μη συμβιβαστεί
με την υλιστική ματαιοδοξία
των “επιφανών” της ζούγκλας
που κατατρώνε το καθετί
ακόμα και τα σπλάχνα τους,
για να αναρριχηθούν…
όπως παλιά οι πίθηκοι…
πια τελικά η διαφορά τους;
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.
