25 Σεπτέμβρη 1945
Εννιά η ώρα.
Στην αυλή χτύπησε το καμπανάκι,
κλείνουν όπου να ‘ναι τα κελιά.
Η φυλακή κράτησε κάπως παραπάνω αυτή τη φορά:
8 χρόνια…
Να ζεις, είναι μια υπόθεση γεμάτη ελπίδα, αγαπημένη μου,
να ζεις,
είναι μια υπόθεση σοβαρή, όπως και το να σ’ αγαπώ…
[Σελ.18]
10 Οχτώβρη 1945
Όταν κοιτάζω τα μάτια σου
Μια ευωδιά από ηλιόλουστο χώμα νιώθω να με μεθάει,
σ’ ένα σιταροχώραφο χάνομαι μες στα στάχυα…
Τα μάτια σου σαν αιώνια ύλη που αδιάκοπα αλλάζει,
ένα απέραντος γκρεμός με πράσινες ανταύγειες:
κάθε μέρα κάτι φανερώνουν απ’ το μυστικό τους
όμως ποτέ
δε θα παραδοθούν ολοκληρωτικά…
[Σελ.28]
5 Δεκέμβρη 1945
Ρήγμα στα ύφαλα,
οι σκλάβοι σπάνε τα δεσμά.
Φυσάει πουνέντες,
θα ρίξει σε ξέρα το σκάφος.
Αυτός ο κόσμος, αυτό το πειρατικό, θα βουλιάξει,
θα βουλιάξει που να σκάσει ο διάολος.
Και θα χτίσουμε έναν κόσμο λεύτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα,
σαν το μέτωπό σου, Πιραγιέ μου…
[Σελ.38]
Ναζίμ Χικμέτ - Τα ποιήματα των 9-10 μ.μ.- Θεμέλιο, 2010
Μετάφραση: Πέτρος Μάρκαρης
