Η μέρα αναπαύεται προτού καν αρχίσει. Κουλουριασμένη, άτονη, αφήνει τους άλλους να ξυπνήσουν πρώτοι. Άνθρωποι ψηλόλιγνοι, σαν την δεσποινίδα Φασόλι, που τα ευγενικά της χαρακτηριστικά ξεχειλίζουν στο πρόσωπο. Σου ανατρέπουν από την πρώτη στιγμή τις προκαταλήψεις. Η δεσποινίς Φασόλι δεν έχει πατρίδα. Όμως, παίρνει κάθε μέρα το αυτοκίνητό της· να φτάσει κάπου. Καρούλια λιγότερο ανθεκτικά, πιο σαράβαλα απ’ το δικό της, την προσπερνούν στον αυτοκινητόδρομο, πλάι στα φθινοπωρινά φύλλα. Όμως, η γυναίκα όσπριο δεν πτοείται. Οδηγεί αργά για να φτάσει γρήγορα αντικρίζοντας, βέβαια, με μια υποψία ζήλιας, τα ανθισμένα χόρτα που ψηλώνουν μέσα από το ανοιχτό της παράθυρο. Επειδή εκείνα ρίζωσαν, ενώ εκείνη φύτρωσε ένα πρωί. Χωρίς εξήγηση ή έστω μια προειδοποίηση.
[Πρώτη δημοσίευση ©Μονόκλ]
Ο Νικόλας Περδικάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, στο ίδιο τμήμα, στον τομέα της Πολιτικής Επικοινωνίας και των Νέων Τεχνολογιών. Μέρος της μελέτης του σχετιζόταν με την έρευνα γύρω από τη χρήση των διαδραστικών-ψηφιακών αφηγήσεων στην εκπαίδευση. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στην ΕΡΤ. Πρωτοεμφανίστηκε στην πεζογραφία με το βιβλίο «Ο σκύλος με το λουλούδι στο στόμα» το 2014.
