Κώστας Ουράνης | Ζωή

Κάποιες φορές, σα βράδιαζεν αργά στην κάμαρά μας, τ᾿ ωχρὸ κεφάλι γέρνοντας στην αγκαλιά μου απάνω και με θλιμμένο ανάβλεμμα στυλὰ κοιτάζοντάς με, «θα με ξεχάσεις;» ρώταγες «καλέ μου, σαν πεθάνω;» Δε σ᾿ απαντούσα. Τη φωνή την πνίγαν οι λυγμοί μου, κι᾿ έσφιγγα με παροξυσμό τ᾿ αδύνατο κορμί σου, σα να ῾ θελα μες στη […]

Κώστας Ουράνης | Θα πεθάνω ένα πένθιμο

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι μεσ’ στην κρύα μου κάμαρα, όπως έζησα μόνος’ στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν’ ακούω και τον κούφιο τον θόρυβο που ανεβάζει ο δρόμος Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι μέσα σ’ επιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία, θα με βρουν στο κρεβάτι μου. Θε […]