[Αρχή επί τέλους] Όμορφος πόνος με ανδριώνει ανέμελα περιφέρομαι στο καβούκι του εαυτού. Η αποκλιμάκωση γυμνώνει την αλήθεια φέρει λόγο μεστό, αξιοπρεπή η απόσταση γεννά οπτική τρέφει αδιάσειστη συνειδητοποίηση. Η ζωή είναι ωραία, και οι στίχοι μου περιττοί. [Αυλαία] Το έργο μου πλήρες μηδενικό το χρέος στο βωμό του έρωτα. Είπα όσα ένιωσα ένιωσα […]