γαλάζιο και λυπητερό τούτο το διήγημα για την αγάπη Η κυρία Έρση κατοικεί το ετοιμόρροπο νεοκλασικό στη γωνιά του γαλάζιου μου στενού. Από μια άποψη ταιριάζουν, εκείνη και το κτίριο, έτσι όπως στέκουν σε πείσμα του χρόνου. Η κυρία Έρση το χειμώνα δεν βγαίνει, μόνο ταΐζει τα περιστέρια στο μπαλκονάκι με τα επιχρίσματα και […]
Author: AntonisTsokos
Ντέμη Α. | Μας σπάει
Είμαστε ανένδοτοι κατά περίπτωση Με τους διαβολεμένους ανθρώπους που μαρτυρήσαμε Με τα κωλομέρη που επίμονα ξεζουμήσαμε νομίζοντας ότι μας πάνε Με τις τραγικές καταστάσεις που κάναν τα μάτια μας να στάξουν -αυτές που ποτέ δεν μας περίμεναν Προφτάσαμε να νιώσουμε τη φωτιά μα όχι αρκετά για να καούμε αληθινά και να κυκλοφορούμε με σημάδια στα […]
Αλεξάνδρα Ελευθερίου | Στο Εργαστήριο
Μέσα σε αυτόν τον πίνακα υπάρχει ένας μικροσκοπικός οργανισμός. Ένα κύτταρο κινείται παραπλεύρως με διάφανα πόδια μοναχό. Φαίνεται σαν να ξέρει τι κάνει. Δείχνει να επιθυμεί. Ψάχνει τροφή. Κινείται προς τα εκεί. Μοιάζει να περπατά, έπειτα να σκαρφαλώνει, να σπάει τη μέση του σαν γάτα, να κατεβαίνει, να ανεβαίνει, να στριφογυρνά. Αλλάζει μορφή αν πλησιάσεις. […]
Ηλίας Οικονομόπουλος | Χτυπήματα
Χτυπήματα ακούσια, στις παρυφές των λογισμών μας, όνειρα μετουσίωσης, θρήνοι δοξαστικοί, και πάντα κείνα τα παιδιά που μας κρυφοκοιτάζουν απ’ τα σύννεφα ελεώντας μας. Τα χρόνια κύλησαν. Κι οι πίνακες δεν έσταξαν τα χρώματά τους, οι τοίχοι δεν γκρεμίστηκαν στο πέρασμα των άγριων ανέμων, οι μυστικοί λαβύρινθοι δεν άνοιξαν σαν ροδοπέταλα, τα σώματα δεν έγιναν […]
12ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης – 26 έως 30 Αγούστου 2024
ΣΧΕΤΙΚA ΜΕ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒAΛ Το Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης είναι ένα διεθνές φεστιβάλ πενθήμερης διάρκειας που διοργανώνεται από την ΑΜΚΕ Θράκα, σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού Δήμου Λαρισαίων, και πραγματοποιείται στη Λάρισα, στον Βόλο (Μακρινίτσα), στα Τρίκαλα και στην Καρδίτσα (Φυλακτή). Κάθε χρόνο, περισσότεροι από εβδομήντα Έλληνες και διεθνείς ποιητές συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ, […]
Αλέξανδρος Αδαμόπουλος | Η Παναγιά τñς Ηδονής
Η χαράδρα, άμα τη δεις από ψηλά, είναι σα μια μαχαιριά μέσα στη γη· σαν πληγή που τρέχει μαύρο αίμα. Εκεί που στενεύει πολύ και τρέχει ο καταρράκτης, λίγο πριν τις Πόρτες, είναι άγνωστα μέρη, άγρια· ρουμάνι όπου κανείς δεν περπατάει πια. Κι εκείνος τι σόι ρασοφόρος ήταν κι όλοι εκεί γύρω τον είχανε περί […]
Απόστολος Θηβαίος | Σε είδα, Μαρία
[…όσο πιο θλιμμένες είναι οι ιστορίες, τόσο περισσότερο αγαπούν τα ανόητα τα τραγουδάκια…] Πέρασε από την αγορά. Σε κανέναν δεν μίλησε, είχε το στόμα του σφιγμένο, όλο πίκρα. Ήταν αψεγάδιαστος, ντυμένος τα γιορτινά του που εφάνταζαν αφόρητα μελαγχολικά, αν λογάριαζες την κατάσταση της υγείας του. Ήταν λιγνός, θαρρείς πως θα’δινε μια και θα σωριαζόταν […]
Γρηγόρης Σακαλής | Δρόμος ομορφιάς
Συνεχώς μεταμορφώνεσαι ήσουν νέος η επανάσταση σε γοήτευε κι ήσουν έτοιμος να πεθάνεις στα οδοφράγματα πέρασαν τα χρόνια αποπειράθηκες να μπεις στο σύστημα να παίξεις με τους όρους του μα έφαγες τα μούτρα σου το σύστημα σε ξέρασε σε αρρώστησε κι έγινες χίλια κομμάτια βάλθηκες τότε να κολλήσεις τα κομμάτια σου κι ανακάλυψες ξανά την […]
Απόστολος Θηβαίος | Μια λέξη τσακισμένη
Μια ιστορία για τις λέξεις που μας λείπουν, τις λέξεις που χρειαζόμαστε για να τελειώσουμε εκείνο το ποίημα, Ρέι Μια ιστορία για έναν κόσμο που δεν έχει βρει ακόμη τίτλο, Ρέι “Μα συνιστά μια ολόκληρη τάση, δεν έχεις τίποτε για να στενοχωριέσαι. Staycation, φίλε μου, staycation. Θα μπορείς να λες πως βρίσκεσαι στην πρώτη […]
Κατερίνα Γκιουλέκα | Νάξος
Πρώτα η ζυμαρένια ανηφόρα μετά η τούμπα κι η κατηφοριά –ο ήλιος να παρακολουθεί αμέτοχος τάχα– και τότε η θάλασσα –μακάρια ρωμαλέα– με την υπόσχεσή της –σκοτεινά κυανή– να τυφλώνει τα σπαρτά σε δεμάτια να δωρίζουν σύνδεση άχρονη να σμιλεύουν τη σκηνή τον κόπο αφημένο πίσω στις πλάτες και το ποδήλατο να παραμένει στη ρότα […]