Author: AntonisTsokos

(γράμμα από τον κύριο Α.) Φοβάμαι μήπως απόψε πεθάνω και ήθελα να γράψω. Μου λένε πως όταν γράφω είμαι καλύτερος άνθρωπος. Δεν είμαι τόσο θυμωμένος. Ίσως επειδή δε νιώθω τόσο μόνος. Είχα ένα πάθος παλιά. Τζόγος. Για την ακρίβεια ποτό και τζόγος. Άγριο πράγμα ο τζόγος. Με έκανε να νιώθω ζωντανός. Η γυναίκα μου έλεγε […]

Έβγαλε το κέικ aux amandes από το φούρνο. Ήταν έτοιμο. Το ακούμπησε στον πάγκο να κρυώσει. Δεν άντεξε και τσίμπησε ένα ξεροψημένο αμύγδαλο που προεξείχε. Νοστιμότατο. Θα έκοβε ένα κομμάτι αργότερα. Σε δέκα λεπτά. Έσκυψε και άρχισε να διαβάζει το αγαπημένο του κεφάλαιο για να περάσει πιο εύκολα η ώρα.  «Τους προσπέρασε μια παρέα από […]

Η Άνοιξη του Εαυτού Πέφτουν τριαντάφυλλα απ΄τα μάτια μου, ροζ άνθη απ΄τα φυλλώματα της σκέψης μου γαλάζιο πουλί ξεπηδά. Αστέρια λευκά στα δάχτυλα μου αράζουν. Λιβελούλα λυγίζει ένα μίσχο, ουράνιο τόξο στον ουρανό- σχηματίζω με τα μάτια κλειστά.   Καινή Αγναντεύω- πράσινο κλείσε με μέσα σου. Καινό εαυτό γνωρίζω κλαριά οι πολλές μου πλευρές, ήλιο […]

Όπως συμβαίνει, συνήθως, σε περιπτώσεις παρόμοιες με τη δικιά μας, στην αρχή δεν υπάρχει τίποτα. Ανίδεοι εντελώς, με απουσία απτών τεκμηρίων, μελετημένοι ήδη από το σπίτι μας για την τέλεια προσωπική διαφήμιση, με μετριασμένο ενθουσιασμό και προσεκτική εξομολογητικότητα ξεκινάμε να ξεχειλώνουμε τα ενδύματα μας, να τα ξηλώνουμε δειλά, να μας απογυμνώνουμε κλωστή-κλωστή. Αφαιρούμε στρατηγικά τα […]

Σχετικά πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις αγαπημένες εκδόσεις Ιωλκός η πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο Κάπου στην πόλη. Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή, η οποία, όπως δηλώνει και ο τίτλος της, επικεντρώνεται στην πόλη. Ωστόσο όχι μόνο στην πόλη ως συγκρότημα κατοικιών αλλά κυρίως στο τι είναι αυτό που κάνει την πόλη πόλη. Πιο συγκεκριμένα […]

Πάντοτε είχα την εντύπωση ότι υποτιμούμε τη δυναμική του ψέματος, ότι με ευκολία το καταδικάζουμε αλλά είμαστε οι πρώτοι που το χρησιμοποιούμε ως άλλοθι ή αμυντικό μηχανισμό. Παραβλέπουμε την κατάχρηση αλλά και τη χρησιμότητά του στις οικογενειακές ή διαπροσωπικές σχέσεις, στην πολιτική, στον ίδιο μας τον εαυτό.  Έτσι αποφάσισα να γράψω το μυθιστόρημα «Παραμύθια» από […]

Στου Μάρκου Μάρκος Βαμβακάρης 10 Μαΐου 1905 –  8 Φεβρουαρίου 1972 […αυτά δεν είναι τραγούδια, είναι λέξεις χαραγμένες με το μαχαίρι στο ξύλο απάνω του ψυχισμού μας…] Τ’απόγευμα ανηφορίσαμε για την παλιά πόλη. Περάσαμε τις αυλές τις ανθισμένες και τα ρημάδια, κάτι ερείπια με όλο το βάρος του καιρού απάνω τους. Μας είχε κοπεί η […]

Μαμά… σήμερα δεν ήμουν καλό κορίτσι. Τράβηξα τα μαλλιά της Χριστίνας. -Δεν πειράζει μωρό μου. Κατάλαβες το λάθος σου; Αυτό μετράει. Σ’ αγαπάω. -Μαμά… σήμερα έκλεψα ένα ροζ, λούτρινο αρκουδάκι από το μαγαζί της κυρίας Σούλας. -Το χρειαζόσουν πραγματικά; Θα σου αγόραζα εγώ αν το ζητούσες. Σ’ αγαπάω. -Μαμά… σήμερα αντέγραψα στο διαγώνισμα και με […]