(ανακαλούν ανέμους τα πουλιά;)
Πρώτα κόπασε
έπειτα τράβηξε γι’ αλλού
ο δυτικός άνεμος·
κεντώ ένα μωσαϊκό ζωής
σε πλήρη θέα να φυλάξω
μια πολύτιμη ψηφίδα
συνθέτω μιαν εικόνα
την ορμηνεύω να επιμένει
-τι απομένει- να μιλά
να αφηγείται μ’ εκδοχές
τη στιγμή όπως ξεπρόβαλες
από την φαντασία μου
κι απόδειπνο ανηφορίσαμε μαζί
βαθιά οχυρωμένοι μες
στην παραφορά μας
(κρίμα που εντέλει δεν ραγίσαμε
μια νύχτα στην Πεντέλη)·
ύστερα πλακοστρώνω το βυθό
γυάλινη στερεώνω ανεμόσκαλα
αποκοιμιέμαι στο έβδομο σκαλί
τα πόδια και το στέρνο στο νερό
γυμνό στο βράχο τον δεξή μου ώμο
-σε σπλάχνα νέφη ένθετο
με περισσή το μωσαϊκό
τα παρακολουθεί αδιακρισία-
γράφει(ς) όταν ακόμα μάχεσαι
πενθείς όταν ρωτά(ς) ακόμα
εδώ και μέρες ήρθαν πέρα
από τις ράχες τα κοτσύφια
άναρθρα με συνέπεια
ανορθόγραφη καλούν:
πού-‘ναι-ντε
πού-‘ναι-ντε
πού
Η Κατερίνα Γκιουλέκα είναι αρχιτέκτων και συντάκτρια* του προσωπικού ιστολογίου Μηχανικό Μολύβι – (αμήχανες) ιστορίες και στίχοι δια δικτύου. Από τις Εκδόσεις Θίνες κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή ΠΛΑΝΗΣ στην ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ, 2024.
(* με το ψευδώνυμο Πουπερμίνα)
*(Βλ. και την ετικέτα Πουπερμίνα (Μηχανικό Μολύβι)