ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
MAΪΟΣ – ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2021
ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
- Δήμητρα Λουκά, Η Μούτα και άλλες ιστορίες (διηγήματα)
Δεκαπέντε χαμηλότονες ιστορίες προσεγγίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα από τον λόγο της σιωπής: ο βουβός πόνος της απώλειας, οι βάναυσες εμπειρίες που καταδικάζουν το θύμα σε αιώνια σιωπή, η σιωπή ως προστασία από την κοινωνική διαπόμπευση, οι βίαιες πράξεις που ξεπηδούν μέσα από μια χρόνια επιβεβλημένη σιωπή, οι αποσιωπημένες εικόνες και τα άφατα συναισθήματα που εκδηλώνονται στη δύση του βίου ως έσχατη πράξη γενναιότητας, τα ένοχα οικογενειακά μυστικά που βαραίνουν την επόμενη γενιά, η σιωπή του θανάτου, της τρέλας, της γραφής. Δεκαπέντε διηγήματα που μιλούν για την τόλμη ή την ατολμία της σιωπής.
- Διαμαντής Αξιώτης, Συλλέκτης κάθε μίσους (μυθιστόρημα)
Ο Βασίλειος Βεντούρας ή Μπιλ είναι έγκλειστος σε σωφρονιστικό κατάστημα υψίστης ασφαλείας. Συνωστισμός, βία, βιασμοί, φόνοι, αποδράσεις: στοιχεία που συνθέτουν το σκηνικό σήψης των ελληνικών φυλακών. Θέλει να ιστορήσει τη ζωή του, να αφηγηθεί τις δέκα ζωές του, αλλά εκεί που νομίζει ότι κατέχει το θέμα, αυτό γλιστρά μέσα από τα δάχτυλά του και χάνεται, με κίνδυνο η ζωή του να μείνει αχαρτογράφητη. Θα γράψει εντέλει την αυτοβιογραφία του, με τον τρόπο που εκείνος επιθυμεί. Ορισμένοι θα επιχειρήσουν να την παραβιάσουν. Τα κλειδιά τους θα είναι πολλά, μα η πόρτα εισόδου θα σταθεί ανθεκτική στις παραβιάσεις.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
- Άκης Παπαντώνης, Bildungsroman
Τριάντα τέσσερα ποιήματα που διαβάζονται ως μύχιο ημερολόγιο αλλά και ως συλλογική αυτοβιογραφία μιας γενιάς που ακόμα ψηλαφεί τη θέση της στην ιστορία. Στο φόντο οι δεκαετίες του ’80, του ’90 και το ξεκίνημα του 21ου αιώνα· στο προσκήνιο η βία της ενηλικίωσης, τα κληροδοτήματα της μνήμης και της απώλειας, ο χρόνος που δεν γυρίζει πίσω· ένα ιδιότυπο bildungsroman στο μεταίχμιο ποίησης και πρόζας.
- Γιώργης Μανουσάκης, Τα Ποιήματα 1967-2007
Τόμος Α΄. Οι δημοσιευμένες συλλογές
(φιλολογική επιμέλεια: Αγγελική Καραθανάση-Μανουσάκη) - Αριάδνη Καλοκύρη, Χώρα αναμονής
- Λενέτα Στράνη, Μυστικά κήπων
ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
- Φραντς Κάφκα, Γιοζεφίνε η αοιδός και άλλα μικρά και μεγάλα πεζά, μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, επίμετρο: Κατερίνα Καρακάση, Μαργαρίτα Ζαχαριάδου (ανθολογία διηγημάτων)
- Ουίλλιαμ Φώκνερ, Κόκκινα φύλλα, μετάφραση – επίμετρο: Γιάννης Παλαβός (διήγημα)
Το διήγημα «Κόκκινα φύλλα» αναγνωρίζεται ομόθυμα ως ένα από τα κορυφαία έργα μικρής φόρμας του Ουίλλιαμ Φώκνερ. Γραμμένο το 1930, το διήγημα αφηγείται μια αγωνιώδη ιστορία καταδίωξης: όταν ο αρχηγός μιας φυλής αυτοχθόνων της Γιοκναπατάουφα πεθαίνει, το έθιμο επιτάσσει να ταφεί μαζί με το άλογο, το σκυλί και τον μαύρο σκλάβο του, ωστόσο ο σκλάβος αποδρά. Ο Φώκνερ περιγράφει ρεαλιστικά αλλά και με επικό τόνο το ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύεται, προσδίδοντάς του τελετουργικό χαρακτήρα και μετατρέπει τη θυσία του φυγά σε αλληγορία για την κοινή ανθρώπινη μοίρα. Παράλληλα, θίγει εδώ για πρώτη φορά, με δηκτικό τρόπο, τις συνέπειες της δουλοκτησίας στον Αμερικανικό Νότο και την ηθική παρακμή των ιθαγενών, που, μιμούμενοι τους λευκούς, έχουν στην κατοχή τους μαύρους σκλάβους. Χαρακτηριστικό δείγμα της μοντερνιστικής γραφής του Φώκνερ κατά τη δεκαετία του ’30, τα «Κόκκινα φύλλα» είναι, παρά τη βία που τα διαποτίζει, ένα κείμενο ποιητικό και πυκνό σε συμβολισμούς, που αποτυπώνει τον τρόμο του ανθρώπου ενώπιον του θανάτου, κυρίως όμως την άσβεστη δίψα του για ζωή.
- Παουλίνα Φλόρες, Τι ντροπή, μετάφραση: Ματθίλδη Σιμχά (διηγήματα)
Στο πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή εννέα διηγημάτων (2015), η Φλόρες περιγράφει τη σύγχρονη ζωή στη Χιλή: σχέδια για επανάσταση σιγοβράζουν σε παραθαλάσσιες πόλεις βυθισμένες στη φτώχεια· διαμερίσματα κατοικούνται από δεσποτικές μητέρες, από αδιάκριτους γείτονες, από γυναίκες που πενθούν τον χαμένο έρωτά τους· άντρες χάνουν τη δουλειά τους και στη συνέχεια βλέπουν τα εύθραυστα θεμέλια της οικογένειάς τους να καταρρέουν· εραστές ψάχνουν τους λόγους που τους οδήγησαν στον χωρισμό· τα σκαλιά της βιβλιοθήκης οδηγούν τους μαθητές στη λογοτεχνία, αλλά παράλληλα ανοίγουν τον δρόμο για συναντήσεις και με άλλες μορφές τέχνης: την αποπλάνηση, την αυταπάτη, την αυτοκαταστροφή.
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, τρυφερότητα, ωριμότητα, αλλά και με μια εμμονή στη λεπτομέρεια που θυμίζει τη γραφή του Κάρβερ, η Φλόρες παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω της και εξερευνά τα θέματα της περηφάνιας, της αιδούς και της ταπείνωσης. Στο βιβλίο της παρακολουθούμε τους ήρωες τη στιγμή που αφήνουν πίσω τους την ηλικία της αθωότητας και εισέρχονται στον κόσμο της σκληρής πραγματικότητας.
Το ομώνυμο διήγημα τιμήθηκε με το Βραβείο Ρομπέρτο Μπολάνιο.
