Pablo Neruda | Farewell

Μέσ’ από το δικό σου βάθος, και γονατισμένο, ένα παιδί, θλιμμένο όπως εγώ, μας βλέπει. Απ’ τη ζωή αυτή που στις φλέβες του θα καίει θα ‘πρεπε να δεθούνε οι ζωές μας. Μέσα απ’ τα χέρια αυτά, παιδιά των χεριών σου, θα ‘πρεπε να σκοτώσουν τα δικά μου χέρια. Απ’ τα ανοιχτά του μάτια μες […]

Pablo Neruda | Μικρή Μελαχροινή καί λυγερή

Μικρή Μελαχροινή καί λυγερή, ὁ ἥλιος πού κάνει τούς καρπούς αὐτός πού γεμίζει τά σιτάρια, αὐτός πού τυλίγει τά φύκια, ἔκανε τό σῶμα σου χαρούμενο, τά φωτεινά σου μάτια καί τό στόμα σου πού ἕχει τό χαμόγελο τοῦ νεροῦ. Ἕνας μαῦρος πεινασμένος ἥλιος σέ σέρνει μεσ’ τά χορτάρια τῶν μαύρων μαλλιῶν, ὅταν τεντώνης τα μπράτσα. […]