Πατησίων

*στην πίστα του χρόνου στέκει μοναχή της Τις Κυριακές τ’απογεύματα η Πατησίων χάνεται στα φανάρια της. Δεν την βρίσκεις πουθενά, κρύβεται μες στα Χαυτεία και ύστερα σβήνει. Μόνο το πλήθος που περνά, άρρωστο, κουρασμένο, το ερωτευμένο παράφορα πλήθος, κάτι κομπάρσοι από το χθες κιόλας, που περνούν τις ατέλειωτες οντισιόν. Και στις κάθετες οδούς μια σκοτεινή […]

Τα περάσματα

Χρόνης Αηδονίδης 1928 – 2023 Και ήρθε ο ύπνος. Φάνηκε μέσα από τα ρουμάνια, ήσυχα που ερχόταν να πάρει ότι είναι δικό του. Πέρασε τα χωριά και τα κατάκλειστα τα σπίτια, τα ποτάμια πέρασε και τις πηγές που κλαίνε. Σπίτι γερμένα από τον χρόνο και από τον καημό προσπέρασε. Για ποιο βλέφαρο κίνησες και πας […]

Η αμπιγιέζ

«να με σκέφτεσαι, όταν υποφέρεις και όταν θέλεις να κλάψεις. Και εγώ δεν θα πάψω ποτέ να συλλογιέμαι το νεανικό σου στόμα όταν ετοιμάζεται να με διδάξει την αμαρτία. Να με σκέφτεσαι, όταν νιώθεις δυστυχισμένος, θεία μου μορφή», τραγουδά ένας παλιός αυτοκράτορας Μάλλον όνειρο θα ‘ταν η μορφή της στον καθρέφτη. Επειδή τώρα πια δεν […]

Ο Άλμπερτ προσεύχεται

“η ζωή είναι κάτι μεγαλύτερο και από εσένα». 1991 και οι REM κυκλοφορούν ένα από τα πεντακόσια σημαντικότερα τραγούδια του περασμένου αιώνα. Το τραγούδι δεν είχε καμιά σχέση με ζητήματα θρησκείας, μα απόψε αυτές οι λέξεις το μεταφράζουν αλλιώτικα. Και οι στίχοι μεταμορφώνονται στο πρόσωπο του Αλμπερτ την ώρα που η ελπίδα του κόσμου μένει […]

Φλογοδίαιτος

Επιστρέφοντας στον Νίκο Καρούζο. Ανάπλι, τρίτη χιλιετία   Απλωνόταν σε πλάγιο λόγο η πεδιάδα του Άργους. Έμεναν πίσω οι αγροικίες και τα κλεισμένα εργοστάσια και οι πορτοκαλεώνες που βάφουν πορτοκαλί κάθε ουρανό. Οι πινακίδες μετρούσαν τα χιλιόμετρα και το Ναύπλιο υπήρξε ολοένα και εγγύτερα. Ο χειμώνας έπεφτε χιλιόμετρο το χιλιόμετρο και έλεγα απνευστί εκείνους τους […]

Charming Past

[…και να παίζει από κάπου μακριά η μπαλάντα ενός λεπτού ανθρώπου και η ιστορία να ξεγλιστρά πάνω στις χαραμάδες του χάρτη. Ότι έχεις είναι ετούτη η πόλη και άλλωστε, το λένε οι στίχοι και τα τραγούδια δεν λαθεύουν ποτέ. «Όμως κάτι συμβαίνει εδώ πέρα και μάλλον δεν έχεις ιδέα, έτσι δεν είναι κύριε Τζόουνς;»…] Απόψε […]

Μπέρμπον

Οι μνήμες να μας κοιτάζουν σαν χρυσόψαρα, όσο η ορχήστρα υπακούει σε έναν ξέφρενο ρυθμό   Κατά τις πέντε οι τελευταίοι δείξανε επιτέλους προθυμία να του αδειάσουν τη γωνιά. Ορισμένοι από αυτούς έκαναν για τελευταία φορά το νούμερο τους και ορκίστηκαν να ζουν σε αιώνια θλίψη. Ο παππούς σας υπήρξε ένας άνθρωπος δοτικός και τρυφερός, […]

Άγγελοι στα μαδέρια

[…ο Μάνος Ελευθερίου λέει πως ετούτο το τραγούδι, «Του κάτω κόσμου τα πουλιά» δεν τέλειωσαν ποτέ. Ανολοκλήρωτο περνά στην ιστορία. Και ίσως να χρειαστούν δεκατρείς ακόμη αιώνες για να μας χωρέσουν ετούτοι οι στίχοι…] ¥ […Τις νύχτες του χειμώνα η ζωή κυλά με κάπως πιο αργούς ρυθμούς. Όταν θα γυρίσουν οι εποχές θα με θυμηθείς. […]

Ρεπορτάζ

Η Ίρμα και ο Πέρι απαντούν με χάρη. Και οι δυο τους ήρθαν απρόσκλητοι στην ιστορία, δεν συστήθηκαν, η γλύκα τους ήταν εκείνη που κέρδισε για λογαριασμό τους αυτήν την ευκαιρία.   Ο ρεπόρτερ είναι νέος, γεμάτος ενέργεια και απολύτως εναρμονισμένος με τους συναδέλφους στο στούντιο. Όλοι τους έχουν βαλθεί να κάνουν την ζωή μας […]

Ακάλυπτοι

Εκείνο το πρωινό του Σεπτέμβρη ‘ρχόταν με την φωνή του Νιλ Ντάιαμοντ και ένα πιάνο. Κάθε φορά η ίδια ιστορία, όπως το μακρινό πια ´79, όταν ακόμη ο κόσμος είχε καρδιά. Και όμως, «κάτι ακόμη με κάνει να νιώθω το ίδιο όπως και τότε». Είναι τα τραγούδια, είναι τα τραγούδια. Και η ομορφιά σε μια […]