(Στον Χρίστο Τόγια)
Αυτή τη φορά θα σας μιλήσω για το ψέμα. Δεν φτάνει η αλήθεια να ομολογήσει ότι λέχθηκε τότε στο γραφείο. Έχω ήδη εγγραφεί και λαμβάνω την ενημέρωσή τους καθημερινά. Κάθε φορά που έρχεται ο συντηρητής στο σπίτι προκαλείται ένταση. Τον στέλνει το γραφείο για ειδικούς σκοπούς λέει. Μέσα σε μια απαστράπτουσα λευκότητα λαμβάνω συνέχεια μηνύματα. Δεν φτάνω να τα αρχειοθετώ. Μ’ επισκέπτεται καθημερινά και τα ελέγχει εξονυχιστικά· στο τέλος ζητάει καφέ. Φεύγει κι αφήνει πίσω του μια αποκρουστική μυρωδιά ιδρώτα. Η εκθαμβωτική του λάμψη με τυφλώνει. Δεν έχω πια τόπο, δεν έχω άλλο χρόνο να μετράω. Οι τόποι είναι γεμάτοι, οι δρόμοι πλέον ανοιχτοί κι αυτός έρχεται καθημερινά κι ελέγχει τ’ αρχεία κι ακούει τα μηνύματα. Δεν έχω άλλο θάνατο να προσφέρω. Παρέδωσα τ’ αρχείο σε τόπο χωρίς μιλιά, στη σκιά της γλώσσας. Αυτός επιμένει για καφέ, εγώ δεν έχω πια πνεύμονες. Ψιθυρίζει το πίσω μέρος της κεφαλής του, στόμα πια δεν έχει, γλώσσα βασανιστήριο και δύο μάτια τρύπες. Ψιθυρίζει σε τόπους θανάτου τραγούδια λευκά σαν σήμερα… σαν αύριο…
«ας πω γι’ αρχή ‘κλίνη νοσοκομείου’ – πεσμένος στις γάζες, στους βιαστικούς ετοιμοθάνατους
κρατώντας τη ζωή με το δόντι, αποφορά πλαστικού, ξινά στομάχια της
οσίας κόρης της αϋπνούσας – κι όλο αυτό με σοβαρή μεγαλοσύνη
– να σε καταπιεί λιοντάρι ή ό,τι άλλο πειναλέο: φύση μαγική, κομμουνισμός
της σάρκας, της οδύνης, της μασέλας
ο ασπροδόντης ήλιος πριν τραβήξει το παραβάν κλείνει τα μάτια του κρεουργημένου
υιού – [συκοφαντία για τον μονογενή κι έτσι πετιέται στους αγρίους]
– σε τρόλεϊ, τρένο, αυτοκίνητο ό,τι σέρνεται στη γη: η λαμαρίνα της ευτυχίας, ακαριαία
συνουσία νεύρων λαδιών παπουτσιών σε ελάσσονα ή μείζονα οχηματαγωγία
– σε αεροπλάνο: αιθέρια μεταγωγία, το πάθημα του μαδημένου κοτόπουλου και η
παραβολή του άσωτου διογένη
– σε παπόρι: φάτε ψάρια μάτια κ.ο.κ.
– από πυροβόλο, ρόπαλο, χατζάρα και τα σχετικά: κλάιν μάιν, οι ξεκαρδιστικές ατάκες
του ιπτάμενου δεινόσαυρου σε διαχρονικές επιτυχίες
– στο κρεβάτι: με όλη τη φαμίλια, τη πατρική ευχή, τη μητρική κατάρα – οι τελευταίες
ανάσες, τα κεριά, τα κλάματα, ετοιμασίες, συγγενείς, προσκύνημα, γραφεία κηδειών,
παπάδες, μαύρα φορέματα, επίπεδες φάτσες και πάει λέγοντας: λούξους πακέτο του
αδάμαντου είλωτα (κυρίως μεροκαματιάρη), stairway to heaven ένα πράγμα.
να ζήσουμε να σε θυμόμαστε
κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς λίγο πιο πίσω1»
[1. από αδημοσίευτη ποιητική συλλογή] Wirlog, Κνίσα (η έννοια της παταγώδους αποτυχίας), τίτλος ποιήματος Τόποι θανάτου, 2011.
