Κάθομαι Μισοκοιμισμένος Στο Κρεβάτι Μου.
Χαζεύω Τα Κουνούπια Που Με Τσιμπούν.
Βαριέμαι Να Διαβάσω Τα Άρλεκιν Του Ανοιχτού Παραθύρου.
Αναζητώ Τη Φαντασίωση Που Θα Απολαύσω Άγρια.
Ο Ιδρώτας Μου Βρέχει Το Σεντόνι.
Θα Προσθέσω Ένα Βάζο Με Λουλούδια
Στη Διακόσμηση Του Δωματίου Μου.
Σκισμένες,
Κίτρινες Αφίσες
Και Λουλούδια.
Κάψτε Τα Βιβλία
Σας Κάνουν Ατομιστές,
Θύματα Της Μοναξιάς!
Βρίσκω Χαρά Όσο Θυμάμαι Τα Ψεύτικα Χαμόγελα.
Ευκαιρία Για Αλλαγή.
Πωλείται Φτηνά Η Αιώνια Νεότητα.
Δίνεις Πια Μόνο Τη Φωνή Ή Τη Ζωή Σου…
Μια Μύγα Κάθεται Στη Μύτη Μου
Και Ξυπνώ Έτοιμος.
Άλλη Μια Μέρα Ξεκινά Να Φεύγει.
Ο Νέστορας Σκέντος είναι μαθητής λυκείου. Ελπίζει να σπουδάσει κάτι ενδιαφέρον, μετά να επιβιώσει. Άρχισε να γράφει, όχι επειδή εκφράζεται καλά, μα γιατί του αρέσει να παίζει με τις λέξεις. Λειτουργεί καλύτερα μέσω της περιπλάνησης, του ονείρου και της τεμπελιάς.
