Αλλάζω τα σεντόνια τρυφερά,
ευπροσήγορα, για να το πω καλά
ενώ η νύχτα μας επιστρέφει απ’ τις χαραμάδες
δροσερή, υπόγεια, ορμητική
όσο ξεστρώνω τα σκεπάσματα τα στρώνει ξανά
τρίμματα από σένα εδώ κι εκεί, τακτοποιώ γύρω τους
μην τα πειράξω, όπως τ’ άφησες εσύ
(καρέκλα, τσιγάρα, δυο ποτήρια-ειδικά αυτά)
τακτοποιώ γύρω απ’ την συστολή που ζεσταίνει το πουλόβερ σου δηλαδή
μια μέρα με ήλιο και βροχή- σαν κι αυτή-
θα φτερουγίσει απ’ το στόμα σου
το μικρό αποδημητικό πουλί
που τιτιβίζει όταν μένεις σιωπηλός
(Μένω ξύπνια για να μην γλιστρήσω στις λέξεις που σκέφτομαι για σένα.)
και να για δες, ήδη ιπτάμενο,
σαν τα τραγούδια, σιωπηλό
θα ξαποστάσει στον ώμο μου, που είναι γυμνός
εκεί δηλαδή
που τώρα -τώρα ακριβώς- κοιμάσαι εσύ.
Η Σοφία Ιωάννου γεννήθηκε στην Αθήνα και εργάζεται στο θέατρο ως ηθοποιός, δραματουργός και βοηθός σκηνοθέτη. Έχει συνεργαστεί με θεατρικούς σκηνοθέτες όπως ο Ακύλλας Καραζήσης, η Μαρία Πανουργιά, ο Γιώργος Κατσής και ο Δημήτρης Μπαμπίλης. Στο σινεμά, έχει συνεργαστεί με τον Γιώργο Αθανασίου στην ταινία «Tα άνθη στα άνθη». Φοιτά στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών.
