Φθινοπωρινό σούρουπο
Είδα πάνω από μια θάλασσα λόφων
έναν μοναχικό πλανήτη να λάμπει
κι εκεί δεν υπήρχε κανένας, κοντά ή μακριά
να εμποδίσει τον κόσμο από το να γίνει
δικός μου.
Λάθη
Ήρθαν να μου πουν για τα λάθη σου,
τα απαρίθμησαν ένα προς ένα’
Γέλασα δυνατά όταν τελείωσαν
τους ήξερα τόσο καλά από πριν-
Ω, ήταν τυφλοί, πολύ τυφλοί
για να δουν
ότι τα λάθη σου με είχαν κάνει
να σε αγαπήσω περισσότερο.
Χρέος
Τι σου χρωστώ;
Ποιος με αγάπησε βαθιά και για πολύ;
Δεν μου έδωσες ποτέ τα φτερά της ψυχής μου
ούτε έδωσες στην καρδιά μου ένα τραγούδι.
Αλλά ω, σ΄ αυτόν που αγάπησα
που δε με αγάπησε καθόλου
του οφείλω την μικρή, ανοιχτή πόρτα
που οδήγησε μέσα από τον τοίχο
του Παράδεισου.
