Τα λουλούδια κείτονται πια πεταμένα.
Ο μηχανισμός της ζωής παραμορφώθηκε.
Με μια ματιά στο κενό
αναπαριστώ
τα περιστατικά των στιγμών μας.
Σιωπές μεταλλικές σχίζουν
το ηλιοβασίλεμα που έρχεται.
Η απαίτηση της κοινωνίας
είναι σαφής.
Πρέπει να μείνουμε ξένοι,
καταπνίγοντας το πάθος
που αλυχτά
στις υπόδουλες ανάσες μας.
Η απόφαση πάρθηκε,
ακολουθώ το γυμνό σου σχήμα.
Ραίνω με ανθοπέταλα
τα σβησμένα αποτσίγαρα
της παύσης των συναισθημάτων μας.
Οι πόθοι ενσαρκώνονται
μπροστά σε βλέμματα αδιάκριτα.
Με μάτια υγρά
μαζεύω λουλούδια,
η μυρουδιά της ζωής
ταυτίζεται με τις πνιχτές ανάσες μας.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας. Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. .Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους ,επίσης ποιήματά του έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects έχει συμμετάσχει σε δύο ανθολογίες ποιημάτων με ποιήματά του ,πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.
