Διώκεται η μνήμη
Την κατηγόρησαν πως ήταν βασανιστική
Τους γέμιζε με τύψεις
Της πρόσαψαν πώς ήταν αδυσώπητη
Τους θύμιζε ευθύνες
Την κατηγόρησαν πως ήταν πατρική
Τους ήθελε αλύγιστους
Στο τέλος παραδέχθηκαν πως ήταν έτοιμη να τους καταδικάσει η ίδια
Κι αυτοί απλώς την πρόλαβαν
Η μνήμη διώκει όταν διώκεται
Ακούστηκε στην άκρη της αιθούσης
Άδακρυς γη
Δεν πότισα τότε, στης ανάγκης τον καιρό, και
Ξεράθηκε η γη μου
Το χώμα στέγνωσε και άνοιξαν ρωγμές,
Διάβρωσης συμπτώματα
Λουλούδια καν δεν πρόλαβαν να ανθίσουν
Τα κατάπιε η άβυσσος
Φταίει το ότι δεν έκλαψα… ποτέ
Φταίει που τον πιο άγιο σπόρο δε φύτεψα… ποτέ
Χρόνου ήθος
Μέρα τη μέρα
Ώρα την ώρα
Λεπτό το λεπτό
Δεύτερο το δεύτερο
Μην υποπέσεις στο δεύτερο
Πόσο δύσκολο του χρόνου την κλίμακα να ανέβεις
αψηφώντας τα δεύτερα του βίου
Πόσο εύκολο σαν παγώσει μες στα μάτια σου του χρόνου ο δείκτης(;)!
Ο Άρης Ορφανίδης είναι φιλόλογος-γλωσσολόγος. Διδάσκει εξ’ αποστάσεως νέα ελληνικά, αρχαία ελληνικά και γερμανικά σε ξένους και Έλληνες. Παραδίδει φιλολογικά μαθήματα σε μαθητές μέσης εκπαίδευσης. Έχει εργαστεί κατά καιρούς σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών στην Ελλάδα, στην Ελβετία και στη Γερμανία. Έχει βραβευθεί σε φοιτητικό διαγωνισμό ελληνόφωνης ποίησης στην Ελβετία. Διδάσκει ποντιακή διάλεκτο σε πολιτιστικούς συλλόγους. Εξέδιδε το φοιτητικό περιοδικό «Μέθεξις». Αρθρογραφεί στον ηλεκτρονικό τύπο. Επιμελείται συνεντεύξεις ανθρώπων των Τεχνών στην εφημερίδα «Φαρέτρα». Περιπλανιέται στους δρόμους της ποίησης εξ’ απαλών ονύχων σε ένα ταξίδι αναζητήσεων με πολλές στάσεις αλλά χωρίς τερματικό σταθμό. Η πρώτη του συλλογή τιτλοφορείται «Δία Ερέβους». Η δεύτερη «Βίου Αδέσποτα».
