Είμαστε τα τελευταία φώτα του Νείλου
μετρώντας τη διαδρομή του με βήματα απατηλά
από τη θάλασσα προς τη στεριά, μέσα πέρα μακριά.
Η ισχύς μας ασταθής,
αναβοσβήνουμε σχεδόν συνθηματικά
το ερωτικό μας νυχτέρι
μέσω των τεχνητών διακλαδώσεων.
Είμαστε μικρές θυρίδες λαμπυρίζουσες,
ηγεμονίδες του υγρού στοιχείου
που ξεδιαλέγουν στολίδια
από τις βυθισμένες πολιτείες του.
Με τα κοσμημένα κορμιά μας ξαπλωμένα
στην αμύθητου πλούτου σαχάρια άμμο
λέμε πως είμαστε απόγονοι
του τελευταίου ποταμίσιου αναστεναγμού,
του σερνάμενου, του λαλήσαντα διά των προφητών.
(Κι όμως, κάπου καταγράφηκε η συκοφαντία
ότι η αρμονία είναι στοιχειώδης
μέσα σε αυτές τις αδιάβαστες σελίδες. Ας είναι).
Η αυλή μας αφρικανική, γεμάτη κροκάλες
και ρίζες λιγοστών ιθαγενών δέντρων
που πλέκουν τις φλέβες τους
με τη νωπή καρδιά του υποχθόνιου θεϊκού ρόγχου.
Πολλή η ζέστη και η σκέψη για ανθεκτικά φυτά με στεγνές φλέβες
μας εγκαταλείπει μέσα στο σκοτάδι, την ίδια ώρα
που μας εγκαταλείπουν και οι εποχές.
Η Σοφία Πολίτου-Βερβέρη γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στον Πειραιά, ζει στη Ραφήνα. Σπούδασε μουσική και άλλα. Είναι παντρεμένη κι έχει δύο παιδιά.Έχει εργαστεί στον χώρο του βιβλίου. Κείμενα και ποιήματά της κυκλοφορούν σε διαδικτυακά τοπία και έντυπα περιοδικά λογοτεχνικού περιεχομένου. Κειμενογραφεί, φωτογραφίζει και με το ψευδώνυμο S.Equinoux.
