Δύο τετράγωνα πιο κάτω είναι ένας τύπος που τα απογεύματα βάζει παλιά λαϊκά τέρμα και τραγουδάει. Όταν βγαίνω για περπάτημα, κοντοστέκομαι κάποιες φορές για ν’ ακούσω. Επειδή μένει σε ψηλό όροφο, τέταρτο ή πέμπτο, δεν μπορώ να δω το πρόσωπό του. Διακρίνω μόνο το ένα του χέρι, τα δάχτυλα που χτυπούν ρυθμικά το κάγκελο. Κρίνοντας απ’ τη φωνή, πρέπει να ’ναι πάνω από ογδόντα. Τραγουδάει καλά. Και δεν βάζει απ’ τα τραγούδια που παίζονται στο ραδιόφωνο, ούτε σε κάτι εκπομπές στην τηλεόραση, όπου διάσημοι συγκινούνται κατ’ επάγγελμα. Τα περισσότερα μού είναι άγνωστα. Έχω όμως ένα φίλο που ασχολείται με το είδος. Όταν του εξηγώ την περίπτωση, ενθουσιάζεται.
Την επομένη, λίγο πριν δύσει ο ήλιος, τη στήνουμε κάτω απ’ την πολυκατοικία-στόχο και περιμένουμε τη μουσική. Το πρόγραμμα ξεκινάει. Ο φίλος μου ξέρει όλα τα τραγούδια απέξω −συνθέτες, στιχουργούς, τα πάντα. Έχει τρελαθεί απ’ τη χαρά του. Ομολογεί ότι έχουμε πέσει σε φλέβα χρυσού. Κάποια στιγμή, μου λέει πάνω στον ενθουσιασμό: «Ρε συ, δεν αντέχω. Θέλω να τον γνωρίσω». Τυχαίνει τότε να βγαίνει από την πολυκατοικία μια ηλικιωμένη κυρία, που, ακούγοντας τη συζήτησή μας, παρεμβαίνει: «Α, για τον κύριο Ισαάκ, λέτε; Μην τον ενοχλείτε, σας παρακαλώ. Έχασε τη γυναίκα του πριν τρεις μήνες. Πενήντα χρόνια μαζί. Καταλαβαίνετε».
Φεύγουμε. Κάνουμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο. Ούτε λέξη. Ν’ ακουστεί το τραγούδι του ως την άκρη της πόλης.
***
Ο Απόστολος Μαϊκίδης γεννήθηκε το 1972 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται.
