Κάτω από τα βαριά τα βλέφαρα είδα τον κόσμο να κυλά μέχρι τα πόδια σου. Μύρισα, μια νύχτα με πανσέληνο, τους υάκινθους μες τα μαλλιά σου και γνώρισα στις καμπύλες του σώματος σου νοήματα καινά, παράξενα. Είδα το φως να αντιφεγγίζει πάνω στα στήθη σου και έσκυψα να τα φιλήσω, να τα πιώ- κόμματι απ΄το φως σου για να γίνω. Φύτεψα παπαρούνες μέσα στις παλάμες σου, όταν τους φόβους σου αγκαλιάζεις να ησυχάζεις. Κοιμήθηκα μέσα σου και άφησα τα αστέρια πάνω μας να πέσουν- να σκεπαστούμε. Χάθηκε ο χρόνος χωσμένοι στη στιγμή όπως ήμασταν. Δεν χάθηκε καμιά ματιά που μου ‘δωσες- τα κύματα στα μάτια. Αισθάνομαι ακόμα και τη γεύση από το μέλι των χειλιών σου. Με τα χέρια απλωμένα σε προσμένω.
Η Μαριαλένα Ηλία έχει σπουδάσει Αγγλική Γλωσσολογία και Φιλολογία στην Αγγλία. Ασχολείται με την συγγραφή τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά και με την ζωγραφική.
