Μαρία Νταϊλιάνη | Διάφανα φτερά

© Mario Giacomelli

Θα καλύψει η νύχτα εκεί που
ανεξάλειπτα θα αποτυπώνεται η έξοδος
Μετακλητή αγωνία
θα σπάσει τη σιγή
σε φωνήεντα χωρίς φωνή
Θα διέλθω μέσα από σύδεντρα
Αυτά θα δώσουν τη θέση τους
σε θαμνοστοιχίες στους πρόποδες
Θα ανέβω το πρόβουνο
Χωρίς ανάπαυλα
θα φτάσω πιο ψηλά
Εκεί που έχουμε ήδη φτάσει
Θα με περιμένουν
Θα τηλεφωνήσω
Θα ταξιδέψω

Εσύ θα έχεις φύγει ήδη,
Ελένη.
Θα σε συνοδεύω νοερά
Θα σε προστατεύω από τα θραύσματα
του μέλλοντος
Θα σε επαναφέρω στον προορισμό
μέσα από αντικαθρεφτίσματα
που θα προβάλλει η γυάλινη εμπειρία σου
Μου λείπεις ήδη
Με λυπείς πάντα

Θα συγκρατήσω τα δάκρυα
Έχασα την φωτογραφία σου
Σε εντοπίζω στις αντανακλάσεις
Ένα αέρινο πλάσμα της φύσης
Σπάνιο, φωτεινό, ωραίο, ομηρικό
Σαν πεταλούδα με διάφανα φτερά
Στην ομήγυρη της νεότητας
ξεχωρίζουν οι απαλόχρωμες κινήσεις
της ύπαρξης σου
Τουλάχιστον αν την είχα
θα σε θρηνούσα συχνά

Θα δω τη θάλασσα μαύρη
Θα νιώσω την ζάλη του άγριου ταξιδιού
Θα κλάψω γιατί δεν θέλω να παραδώσω
Δεν αντέχω να παραδώσω στο νερό το σώμα

Θα μάθω για το διάφανο σου σώμα
Αυτό που έκλεισε μέσα του την μεγάλη σου καρδιά
Θα ζητήσω να μάθω για τις πεταλούδες
Θα μάθω ότι ζουν μόνο για λίγο
Ότι δεν αντέχουν το κρύο Σπάνε τα φτερά τους
Αυτές με τα διάφανα είναι πιο ευαίσθητες
Θα το αφομοιώσω
Είναι λογικό

Θα προσπαθώ να ανεβαίνω σε ύψωμα
Από εκεί να παρατηρώ ολόγυρα τους τόπους
που πέθαναν μέσα στον χιονιά του παλιού
Δεν θα περιμένω την άνοιξη
Θα λιώνω τα χιόνια και
θα αποκαλύπτονται τα απολιθώματα της χαραυγής
Νομίζω, ότι έτσι θα δικαιωθείς
Θα πολεμώ γιατί εσύ είσαι αναμφίβολα ωραία
Δεν είσαι το κρυφό νόημα του μύθου

 


Η Μαρία Νταϊλιάνη γεννήθηκε το 1978 στην Χαϊδελβέργη. Σπούδασε Γερμανική Γλώσσα και Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας. Είναι καθηγήτρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Της αρέσει να διαβάζει λογοτεχνία, πεζογραφία και ποίηση και ενίοτε να καταγράφει η ίδια προσχέδια αναμνήσεων, αγωνιών, επιθυμιών.