Μαίρη Γ. Πράσατζη | Τρία ποιήματα

Φωτογραφία:
© Luigi Ghirri

Ιδιαιτέρως

Ιδιαιτέρως ασφαλής
για να αποδράσεις
από τις λόγιες
εκφορές του παραλόγου,
εγκλωβισμένος
σε αποσπάσματα αναλύσεων- περιτύλιγμα συναναστροφών·
ορθώς εμμένεις στην αμφισβήτηση.

 


Εκείνη

Αντικριστά
στα λάθη που ήθελα να κάνω
αλλά εκείνη μου έλεγε όχι,
στους δρόμους που περπάτησα
και με ακολούθησε
σέρνοντας το βήμα,
κάθε φορά οι δύο σαν ένα
-μια άγγελος μια δαίμονας
στην ίδια παραζάλη του κόσμου,
να με κρατάει και να τη διώχνω,
να  λέει φύγε και να μένω·
καθρέφτης που με φανερώνει
και την αποκαλύπτω.

 


Αντικατοπτρισμοί

Τα κάτοπτρα
γιγαντώνουν το είδωλό σου,
παραμορφώνουν τις εικόνες,
αμβλύνουν τα σχήματα
και τις επιφάνειες·
ανάλογα την απόσταση
ή το κοίταγμα.

 


Η Μαίρη Γ. Πράσατζη γεννήθηκε στη Δράμα. Έγραφε από μικρή -στην αρχή, αποτυπώνοντας τις σκέψεις των άλλων, στις επιστολές που έστελναν στους  δικούς τους, και ύστερα τις δικές της. Οι σπουδές της στη Φιλοσοφική Σχολή, ήταν το πέρασμά της στον χώρο της γραφής· πάντα οικείος. Γράφει, αναζητώντας ρωγμές που να υπονομεύουν την παραφροσύνη του ορθού. Έχει την προσδοκία να καταγράψει, κάποτε, τους στίχους που σκαρώνει, λίγο πριν τον ύπνο· στο μεταίχμιο, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.