Σαν πούμε κατάμουτρα
αρκετά πια, επιτέλους
ας μονάσουμε
δίχως αμοιβαίες αναμνήσεις
μα και δίχως βίαιες σκηνές αμνησίας,
την ίδια στιγμή τα μάτια θα εκραγούν
ενώ λαθεμένα από κάπου θα μας συμβουλεύουν
πως έτσι προφυλάγουμε τα άκαμπτα νώτα μας
και αναπαύουμε τα σπασμένα μας χέρια
από τις ιερότερες αγκαλιές.
Σαν πούμε κατάμουτρα
αρκετά πια, επιτέλους
ας αφήσουμε
το τετελεσμένο γεγονός
να καλύψει
κάθε σχισμή στον χρόνο
κάθε τρύπα στον ουρανό
τότε, πες με σπασμένο ειδώλιο,
ερωτευμένο θραύσμα μαρμάρου
και παράτησέ με σε σχεδία αβύθιστη,
μακαρία να είμαι από καρδιά και χώμα,
κλειστό στόμα ασφόδελου,
ταξιδεμένος -πικρής λήθης και αγάπης
λαξευμένος στο βότσαλο- αναστεναγμός
παραδομένος με ευλάβεια
στα απάτητα ακρογιάλια της Κέρου.
Η Σοφία Πολίτου – Βερβέρη γεννήθηκε στην Αθήνα, µεγάλωσε στον Πειραιά, ζει στη Ραφήνα. Σπούδασε µουσική και άλλα. Εργάζεται στον χώρο του βιβλίου. Είναι παντρεµένη κι έχει δυο παιδιά. Κειµενογραφεί και µε το ψευδώνυµο S.Equinoux.
