Δύο ποιήματα | Του Βαλάντη Μάστορα

© Γεωργία Τσόκου

Αποδημητικό

Ήθελες να φύγουμε
γιατί δε σου άρεσε που η γειτονιά
μάς έτρωγε το ύψος.
Και είπαμε να μετακομίσουμε την επαρχία μας
στο αυχενικό μεσημέρι κάποιας πρωτεύουσας
χωρίς να διανοούμαστε πώς ίσως να αρκούν
για να ψηλώσουμε
δυο τετραγωνικά επιδερμίδα
ο ένας στο σώμα του άλλου.

 



Ομοιοκαταληξία

Ένα παράπονο κοντοστάθηκε
στου Χρόνου το αυτί
κι άρχισε με αγωνία
λόγια να του φυτεύει.

Προσπάθησε να πει πολλά
όλον τον πόνο να προφέρει.

Μα ο Χρόνος
– που ήξερε μονάχα τη γλώσσα των βασανιστών –
εμφατικά το μέτωπο κουνούσε
κι έκανε δήθεν πως συμπονούσε
ενώ με θάνατο κρατούσε
τα σώματα όλων των θνητών.