Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος | Δύο ποιήματα

© Javier Campano

[Νυχτερινό]

για μια νύχτα μαζί σου θα έφτανα μέχρι τα περίχωρα του ύπνου σου θα έμπαινα σε τροχιά γύρω απ’ την αγρύπνια σου θα γινόμουν θηλιά στου κρεβατιού σου το πόδι θα σκότωνα τα κουνούπια για να ρουφώ μόνο εγώ τα μάτια σου ως το μεδούλι του ονείρου θα μπορούσα ακόμη και να περπατήσω ως μια άγνωστη στο μαξιλάρι σου για μια νύχτα ή για όσο κρατά ένας φόνος

 


υνταγή]

Σταμάτησα να γράφω ποιήματα μάλλον ποτέ δεν έγραφα ρίχνω στο τηγάνι τα λεκτικά τεχνάσματα τις αποστροφές τα αποσιωπητικά το αλάτι και το πιπέρι που φλυαρούν και μια θλίψη αντικολλητική θερμαίνει τον χρόνο σε αυτή τη διαστολή του χωρούν οι εκκρεμότητες που είναι μία τελικά αυτή θα είναι το κρέας που χρειαζόμουν έχουμε τι να φάμε σερβίρω πριν γίνει ένα κρύο αστείο

 


Ο Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος γεννήθηκε το 1979 στην Καλαμάτα. Για την ποιητική του συλλογή “Αταξίδευτα” (poema 2015) έλαβε το βραβείο Μαρία Πολυδούρη το 2016.”