Εκτροπή / Οικειοποίηση
Άνοιξε η αυλαία και το εφήμερο της φευγαλέας πραγματικότητας την ίδια στιγμή αγκάλιασε το αιώνιο
Μάθαμε τη μέθοδο détournement από νωρίς. Όπως και τη μέθοδο cut-up / fold-in, αλλά και τη μέθοδο γκαγκάν-γκαγκάν, επίσης τη μέθοδο στάκαμαν. Θητεύουμε πια στη μέθοδο φακινγέα και στη μέθοδο μαρκλαναγκάν. Όχι, δεν σπάμε τους κωδικούς των άλλων. Τους αφήνουμε στην ανιαρή ησυχία τους και επινοούμε δικούς μας.
Ένα μεγάλο αρχείο που αποτελείται από φωτογραφίες, καρτ-ποστάλ, αποκόμματα εφημερίδων, εξώφυλλα δίσκων, ταινίες
Κάποιοι απορούν, αλλά η αλήθεια είναι ότι πράγματι είμαστε γιβραλτάρ ηθικής και σταχανοβίτες στην εργασία μας. Κάποιοι ανασηκώνουν τους ώμους, αλλά η αλήθεια είναι ότι τους ανασηκώνουν αφού τους ανασηκώσουμε εμείς. Κάποιοι θα ήθελαν πολύ να είμαστε κυνικοί, αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαστε νεορομαντικοί (και φαινόμαστε, ενίοτε).
Ο αγνωστικισμός του Sublime / Η επανεμφάνιση της ζωγραφικής
Βάλε πάλι στο πικάπ το “Apropos of Nothing’’, άκου, Dream Syndicate, και, φαντάσου, έτσι τιτλοφορεί, ναι, Apropos of Nothing, ο Woody Allen, την αυτοβιογραφία του, κι έλα να παίξουμε με τις ώρες Autobiology/Αυτοβιολογία, και ν᾽ ακούσουμε πάλι και ξανά τα ξεσκισμένα μελοδράματα του Lanegan, και μετά να ετοιμάσω εγώ ομελέτα με αβοκάντο και να δούμε το Satantango.
Ψήγματα δέους μέσα στην ίδια την γεμάτη αντιφάσεις καθημερινότητα
Πότε να βρίσκεται κανείς στα τοπία του Ντε Κίρικο και πότε στις ακτές της Μπαρμπαριάς. Πότε να χάνεται σε θύελλες και καταιγίδες μιας ποίησης που έρχεται από πολύ μακριά και μανιάζει για να βρει το δίκιο της, και πότε γαλήνια να περιδιαβάζει στα τοπία που άλλοτε παραπέμπουν στον Έγελο του Magritte και άλλοτε στο…
… αδάμαστο της φύσης, το εξωτικό, το περήφανο, το ανέπαφο από τις προσταγές μιας ῾῾πολιτισμένης᾽᾽ μα απρόσωπης και αδηφάγου κοινωνίας
Κι ύστερα πιάνουμε πάλι τα παλιά παράδοξα, τις παρατεταμένες πείσμονες προσηλώσεις μας…
… υψηλή και καθημερινή κουλτούρα, αφαίρεση και ρεαλισμός, η ιδέα του καταφυγίου ως κατάσταση, η απορία τού τι σημαίνει να ανήκεις κάπου
Γιατί αυτοκτόνησε ο Angus Fairhust; Γιατί τρελάθηκε ο Ivan Chtcheglov; Γιατί διαβάζουμε πάλι μανιωδώς Kant; Γιατί ακούμε ξανά και ξανά το The Universe Inside στο παλιό ηλεκτρόφωνο; Γιατί σχεδιάζουμε να ζήσουμε στο The Architect’s Home in the Ravine; Γιατί ο παπάς μας ο παχύς έφαγε παχιά φακή; Γιατί εορτάζουμε στις 16.01, στις 21.05, στις 16.06; Γιατί ένα μπορντό λουλούδι στο κέντρο να είναι η κόκκινη φλέβα που πάλλεται ανάμεσα σε ένα ασφυκτικό κλοιό από μπλε αρτηρίες; Γιατί δεν μας αρέσουν ούτε οι φακές του πλούσιου ούτε το χαβιάρι του φτωχού; Διότι, βεβαίως, παραμένουμε…
… casual και sublime ταυτόχρονα
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Αδούλωτη Κυψέλη, 06.06.2020
ΥΓ. Με πλάγια στοιχεία: Αποσπάσματα από διδακτορική διατριβή της Φαίης Τζανετουλάκου
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.
