Καράβια, σαπιοκάραβα
αφρίζουν τα νερά του θέρους.
Ταξιδευτές της στεριάς
-των βουνών, των πεδιάδων, των κάμπων,
ταξιδευτές του υγρού στοιχείου
-των ποταμιών, των λιμνών,
ταξιδευτές της ελπίδας και του ονείρου,
ταξιδευτές της εξερεύνησης και της αποπλάνησης
αναζητούν την γλυκιά αλμύρα της θάλασσας.
Η θάλασσα…
Για δες πώς σ’ αγκαλιάζει!
Και με τα χάδια της επουλώνει
κάθε λογής πληγή,
ορατή και μύχια.
Η θάλασσα…
Για δες πώς σε κοιτάζει!
Και με το βλέμμα της ερμηνεύει
κάθε λογής σκέψη,
φανερή και ανομολόγητη.
Η Μαρία Θωμάδη γεννήθηκε στο νησί της Μαστίχας, τη μυροβόλο Χίο. Σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμοί αποτυπώνονται σε χαρτιά, σημειώσεων ή ηλεκτρονικά. Κείμενά της, κυρίως ποιήματα, ταξιδεύουν στο διαδίκτυο και σε συλλογικά έργα. Εδώ και λίγους μήνες, αποτελεί μέλος της νεοσύστατης ομάδας ποίησης ονόματι, “Σείστρο”.
