Ένατη Ώρα / Το Χθες Αρχίζει Αύριο
Πότε περάσατε από την Πολιτική Οικονομία στην Ποιητική Οικονομία; Πότε για τελευταία φορά είπατε όχι όταν είχατε τη διάθεση, ακόμα και το δίκιο, να πείτε όχι; Πότε για τελευταία φορά είπατε ναι όταν είχατε τη διάθεση, ακόμα και το δίκιο, να πείτε ναι;
Πότε για τελευταία φορά αγοράσατε ένα δώρο που έκανε το βλέμμα του παραλήπτη του να λάμψει καινοφανώς; Πότε για τελευταία φορά χρησιμοποιήσατε το ρεπό σας για να ανακαλύψετε, παρέα με φίλους, μια γειτονιά της πόλης σας, σουλατσάροντας στους δρόμους και στα σοκάκια της;
Πότε για τελευταία φορά κλείσατε για ένα εικοσιτετράωρο την τηλεόραση; Πότε για τελευταία φορά διαβάσατε Ηράκλειτο, Πλάτωνα, Σοφοκλή, Αριστοφάνη; Ή ακόμα Σιμενόν, Τσάντλερ, Χάμετ; Ιζό; Μαντά; Μπαμπασάκη;
Πότε για τελευταία φορά αναρωτηθήκατε γιατί δεν φωτογραφίζεται και δεν δίνει συνεντεύξεις ο commander Τόμας Πίντσον; Πότε για τελευταία φορά καταπιαστήκατε με το στοχαστικό εικαστικό έργο του Γιώργου Χατζημιχάλη;
Πότε για τελευταία φορά πήρατε το οικογενειακό σας άλμπουμ και χαθήκατε λυτρωτικά μέσα σε αναμνήσεις βαρύτιμες; Πότε για τελευταία φορά σκάσατε στα γέλια λέγοντας ανέκδοτα ο ένας στον άλλο;
Πότε για τελευταία φορά ζητήσατε συγγνώμη με κάθε ειλικρίνεια; Πότε για τελευταία φορά ακούσατε μουσική μην κάνοντας τίποτε άλλο; Πότε για τελευταία φορά είπατε «δε βαριέσαι» και πήγατε να ξοδέψετε όλο το μηνιάτικό σας σε χαριτωμένες μπούρδες;
Πότε για τελευταία φορά ερωτευτήκατε για τα καλά;
Πότε για τελευταία φορά αποκαλέσατε το Κόκκινο Κερασένιο Κορίτσι σας ῾῾διαδικασία᾽᾽, ῾῾πεμπτουσία᾽᾽, ῾῾συνουσία᾽᾽;
Πότε για τελευταία φορά νιώσατε earorgasm ακούγοντας το Συνδικάτο του Ονείρου να ψέλνει ντανταϊστικά το “Regulator’’;
Πότε για τελευταία φορά αισθανθήκατε παιδί ξανά; Πότε για τελευταία φορά πήρατε το παιδί σας και ανεβήκατε στην Ακρόπολη; Πότε για τελευταία φορά ξεχάσατε να φορέσετε το ρολόι σας;
Πότε ξεμεθύσατε για να κάνετε μια γερή σούρα;
Πότε για τελευταία φορά καβγαδίσατε με τους οικείους σας για το εάν είναι μεγαλύτερος μουσουργός ο Beethoven απ’ τον Mozart; Πότε για τελευταία φορά πήγατε στο Παρίσι άνευ αποχρώντος λόγου;
Πότε μαδήσατε, για τελευταία φορά, μαργαρίτες μουρμουρίζοντας μινιμαλιστικά ῾᾽Μαγαπα ναι μαγαπά Μαγαπά ναι Μαγαπά᾽᾽;
Πότε για τελευταία φορά πήρατε τη φωτογραφική σας μηχανή και φωτογραφήσατε αγαπημένες γωνιές του σπιτιού σας; Πότε για τελευταία φορά αισθανθήκατε με γλυκό καμάρι ότι στο σπίτι σας υπάρχουν πράγματι γωνιές αγαπημένες;
Πότε ψάλλατε με τις ώρες τη λέξη “Sublime’’ κάνοντας τα ουράνια να γελάσουν και τη σελήνη να βουρκώσει;
Πότε βουρκώσατε;
Πότε για τελευταλια φορά ξαπλώσατε σε ένα λιβάδι με παπαρούνες άδοντας το “Strawberry Fields Forever’’;
Πότε για τελευταία φορά μαγειρέψατε με κέφι μεγάλο για να καλέσετε πέντε φίλους να συμποσιαστούν μαζί σας; Πότε για τελευταία φορά παίξατε σκάκι, κουμκάν, πόκερ, πρέφα, δηλωτή, σκραμπλ; Πότε για τελευταία φορά γράψατε ένα χορταστικό πολυσέλιδο γράμμα και το στείλατε με το ταχυδρομείο; Πότε για τελευταία φορά αφήσατε το γάμο για να πάτε για πουρνάρια;
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Αδούλωτη Κυψέλη, 14.05.2020
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.
