Σ’ αυτά τα μικρά και ντροπαλά “στείλε μου, αν θέλεις, όταν γυρίσεις σπίτι” κρύβεται όλη η αγάπη. Η αγάπη που θα σε οδηγήσει σε νέα μονοπάτια, θα σε κάνει να ονειρευτείς, να ανοιχτείς, να δώσεις όλα όσα έχεις μέσα σου και δεν το γνώριζες καν ότι υπήρχαν. Εκείνη η αγάπη που θα σου προσφέρει απάγκιο, ένα σπίτι στο οποίο θα μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, μια δική σου οικογένεια, μια ελπίδα για ευτυχία. Είν’ η αγάπη που δε λυγίζει στα δύσκολα, δεν υποχωρεί, δε δειλιάζει, δεν εγκαταλείπει. Μιλώ για την αγάπη που ξεκινά ανύποπτα και φουντώνει ξαφνικά, σε καίει από την κορυφή ως τα νύχια, σε καταντά να μην μπορείς να αναπνεύσεις χωρίς τον άνθρωπο σου. Την αγάπη εκείνη που αξίζει μόνο σε όσους έχουν το σθένος να την κρατούν σφιχτά μέσα τους κι ας τους δονεί συθέμελα. Την αγάπη για την οποία θα θυσίαζες τα πάντα. Γιατί έτσι είναι η αγάπη, αφήνεσαι και δεν κρατάς τίποτα για σένα. Κι όσο απλά ξεκίνησε, άλλο τόσο γιγαντώνεται και σε καταπίνει μέρα με τη μέρα, έως ότου γίνετε ένα και ζείτε από κοινού, σ’ ένα σώμα, με μια καρδιά που θα πάλλεται ρυθμικά και για τους δύο. Ντύσου ζεστά. Να προσέχεις. Και στείλε μου, αν θέλεις, όταν γυρίσεις σπίτι…
* * *
Ο Χρήστος Κουλαξίζης γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε ηχοληψία – το επάγγελμα το οποίο εξασκεί μέχρι και σήμερα – και περνάει τις μέρες του καταγράφοντας τις αναπνοές του σε φάλτσες νότες και σκόρπιες λέξεις. Βρείτε περισσότερα έργα του στην ιστοσελίδα https://glarolykoi.net.
