Ξυπνάω με τούτη τη φράση να χορεύει μεσοπολεμικό ψυχεδελικό σουίνγκ μες στο κεφάλι μου: ῾῾Τα κορίτσια μας είναι χαρταετοί και υποβρύχια᾽᾽. Στον ύπνο μου, στο όνειρο, είμαι με τον Αντρέα Μαντά στο Αλλοτινό, στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη, και πίνουμε ηδύποτα φρούμελ με δύο φίλες. Η Ξανθιά λέει, ῾῾Ζείτε ακόμη μες στο Καταγώγιο της Καταγωγής σας᾽᾽. Η Κοκκινομάλλα λέει, ῾῾Κοκκινίζω᾽᾽. Κάνει μια παύση όλο νόημα, συνεχίζει: ῾῾Με την πολιτική έννοια. Γίνομαι κόκκινη όπως η Asja Lācis᾽᾽. Ο Μαντάς λέει, ῾῾Θα μετέφραζα ευχαρίστως τη λέξη flubbaflubba [βλ. DFW / IJ, σ. 102] ως παπαροπαπαριές’’. Εγώ λέω, ῾῾No time to check the facts᾽᾽. Η Ξανθιά λέει, ῾῾Όταν τελειώσουν όλα αυτά, θα συνθέσω ένα audio book αφιερωμένο στο έργο του Jonas Mekas᾽᾽. Ο σερβιτόρος φέρνει άλλα τέσσερα φρούμελ. Ο ήλιος δεν είναι τώρα η χλεμπόνα για την οποία έκανε λόγο ο Καρούζος, όχι, ο ήλιος είναι τώρα εκθαμβωτικός όπως η ομορφιά της Fiona Apple όταν τραγουδάει το “I want You’’, απλώνεται χρυσαφένιος όπως όλα τα χρυσά δόντια όλων των μαφιόζων όλου του κινηματογράφου, παίζει με τα κτίσματα και τις τζαμαρίες και δημιουργεί έναν παλλόμενο πίνακα, ένα ταμπλό, περίπλοκο και γοητευτικό όπως οι φράσεις του Henry James. Η Κοκκινομάλλα λέει, ῾Ὅταν τελειώσουν όλα αυτά, θα πάμε να μείνουμε στη Villa Diodati, στη Λίμνη της Γενεύης, θα ζούμε όπως ο Μπάιρον και οι Σέλλεϋ (Πέρσυ & Μαίρη), αλλά χωρίς τον Πολιντόρι και την Κλαιρμόντ να μας περισπούν, και θα βάζουμε δυνατά τα ξεσκισμένα μελοδράματα της Poison Ivy στο πικάπ και θα τρελαίνουμε τους ελβετόψυχους᾽᾽. Ο Μαντάς λέει, ῾῾Όταν μεγαλώσω, θα γίνω ταχυδακτυλουργός, θα γίνω θαυματοποιός, θα γίνω ζογκλέρ᾽᾽. Εγώ λέω, ῾῾Το πιο καλό ουίσκι είναι το πολύ᾽᾽.
Είναι η Πρωταπριλιά του 2020, και είμαστε στο Αλλοτινό, και το Αλλοτινό διαθέτει ένα ασύλληπτο μηχάνημα, κάτι σαν υπερτζουκμπόξ με μουσική και με εικόνες, εξοπλισμένο επίσης με ένα υπερμικρόφωνο όπου μπορείς, αφού ρίξεις το δέον κέρμα, να απαγγείλεις κάτι, να επιλέξεις τρία μουσικά θέματα, και μετά το μηχάνημα συνθέτει ένα ολόγραμμα με τη φράση που έχεις απαγγείλει να σχηματίζεται στον αέρα πάνω από την παρέα ενώ από τα ηχεία ακούγεται μια σύνθεση από τρία μουσικά θέματα, κάτι σαν ατονάλ τζαζ. Η Ξανθιά λέει, ῾῾Κι αν είχε δίκιο ο Baudrillard;᾽᾽ Η Κοκκινομάλλα λέει, ῾῾Κι αν είχε δίκιο ο Joseph Beuys;᾽᾽ Ο Μαντάς λέει, ῾῾Κι αν είχε δίκο ο Vincent Gallo;᾽᾽ Εγώ λέω, ῾῾Το Buffalo 66 είναι αίθριο αρρωστούργημα᾽᾽. Κατεβάζω το ενδέκατο φρούμελ μου, πηγαίνω στο υπερτζουκμόξ, επιλέγω 1. Einstürzende Neubauten/Silence is Sexy, 2. Artemiev/Meditation, 3. Ligeti : Atmosphères, και λέω στο μικρόφωνο τη φράση, ῾῾Τα κορίτσια μας είναι χαρταετοί και υποβρύχια᾽᾽. Στην ατμόσφαιρα πλανιέται η φράση μου, με έναν χορό χρωμάτων, ενώ από τα μεγάφωνα ακούγεται μια σύνθεση των 1 & 2 & 3.
Η πραγματική πραγματικότητα μας ωθεί να κουρταλούμε θύρες. Η ποίηση γίνεται ανάσα — το ίδιο και η μουσική και ο κινηματογράφος και τα εικαστικά. Εμείς το βιολί μας, στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου, μες στο ενύπνιο, στο όναρ, στο ιλιγγιώδες καλειδοσκόπιο με το κάθε ένα, με το παραμικρό, θραύσμα θραυσμάτων από όσα αγαπήσαμε μες στα ερείπια μιας εποχής. Οι Αδελφοί Καραμάζοβ (Δημήτρης, Ιβάν, Αλιόσα) και οι Αδελφοί Incandenza (Orin/Mario/Hal) έρχονται στην παρέα μας. Ανακατεύουν στο μεγασέικερ της Λογοτεχνίας τις ιστορίες τους, προσηνείς & καταδεκτικοί & μακριά από κάθε παραφροσύνη. Γύρω-γύρω είναι χειμώνας και κάτω από τον προστατευτικό θόλο του Αλλοτινού είναι Θέρος/Έρως. Έρχονται οι Αδελφές Τατά που ήσαν δύο μοναχα (αρχικά) και οι Αδελφές Μπροντέ στη παρέα μας. Έρχονται οι πεθαμένοι φίλοι μας, στην Πλατεία Γεωργίου, γελώντας τρανταχτά, μας λένε, ῾῾Φάρσα ήταν, δεν πεθάναμε ποτέ, αν πεθάναμε από κάτι ήταν απ᾽ τα γέλια, στα ψέματα πεθάναμε᾽᾽. Ο ήλιος δεν κάνει κόνξες, μας λούζει απλόχερα, μας κερνάει στάλες χρυσές, τα ποτήρια του φρούμελ στραφταλίζουν. Η Ξανθιά λέει, ῾Ὅταν μεγαλώσω, θα γίνω η Lucy Ellmann᾽᾽. Η Κοκκινομάλλα λέει, ῾Ὅταν μεγαλώσω, θα γίνω θετική και θελκτική᾽᾽. Ο Μαντάς λέει, ῾Ὅταν μεγαλώσω, θα γίνω ο Ισπανικός Εμφύλιος και θα νικάει η Ταξιαρχία Ντουρούτι᾽᾽. Εγώ λέω, ῾Ἁκόμα κι αν ξυπνήσουμε απ᾽ αυτό το όνειρο, πάλι στο όνειρο αυτό θα ζήσουμε᾽᾽
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Κυψέλη, 02.04.2020
Tips:
Ligeti/Atmosphères: https://www.youtube.com/watch?v=jUaPwTL5vL8
Gallo/Buffalo 66: https://www.youtube.com/watch?v=UP_kz-a5zpo&t=6s
EN/Silence is Sexy: https://www.youtube.com/watch?v=oAS8rv0zh54
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.
