Ελάχιστα τα εχέγγυα
για να προσεγγίσουμε την υπέρβαση.
Στον ουρανό ‘μείναν πια
τα φεγγάρια με μια θηλιά στο λαιμό,
να αχνοφέγγουν.
Στον καιάδα πετάχτηκαν
οι ατέλειες της αγάπης
και η αδύναμη εκδοχή του ήλιου.
Ελάχιστη η βεβαιότητα
που διαχέεται στο σκοτάδι,
πως το χάραμα
θα ξεπεράσουμε τα όρια.
Τεντώνω τη σκιά μου
για ν’ ακούσω μέσα απ’ τα κοχύλια
τα αισθήματα που ξέφυγαν
απ’ τις γραμμές της μοίρας.
Υπερβαίνουμε τα όρια του προσωρινού
καθώς σμίγουν οι ιδρώτες μας,
όπως οι ψυχές θα ταλαντεύονται
στη αλμύρα των δακρύων μας.
◊
Ο Δημήτρης Καρπέτης εργάζεται σε Δημ.Υπηρεσία από το 2000 και κατάγεται από την Ορμύλια Χαλκιδικής.Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους και πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.
