Χωρίς δεύτερη σκέψη
αφέθηκα
στης στιγμής την παραίσθηση
στα ανοιχτά κτίρια
όπου κατοικεί μόνος ο χρόνος…
Αν θυμάμαι καλά
στάθηκα για λίγο
κάτω από αυτά
και προσευχήθηκα
για την αναγέννηση όλων των παλιών οραμάτων
Στάχτη να κουκουλώνει τις καρδιές μας
κι εμείς θα αναστηθούμε…
Μια σταγόνα φωτός σε κάποια μακρινή ηλιούπολη
πέρα απ’ το όνειρο
υπνωτισμένα
θα περιμένει να εκτοξευτεί
από ψηλά
σε κάποιας θάλασσας την επιφάνεια
κι έτσι τρυφερά όπως θα σκάσει προς το κέντρο της
θα ξεπηδήσει το κύμα
στα διψασμένα μας κορμιά
ίσα ίσα για να μας ταρακουνήσει
υπενθυμίζοντάς μας
πως η ζωή κυλάει
μέχρι
η ροή να μας παρασύρει
το έδαφος να διαβρωθεί
η αγάπη να μας διαλύσει
Η Άννα Γκλιαβέρη κατάγεται από την πόλη των Ιωαννίνων. Σπουδάζει στη νομική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε να γράφει στα 16. Ορισμένα από τα ποιήματα της διδάχθηκαν στο σχολείο της Ζωσιμαίας σχολής και αναλύθηκαν από την καθηγήτρια της. Αγαπημένος της ποιητής ο Ρεμπώ. Με κλίση προς τους «καταραμένους».
