[Η επί-σκέψη]
Προσπαθήσαμε να φτάσουμε στον ουρανό.
Φτιάξαμε σκάλες ψηλές, τεράστιες, πελώριες,
ξύλινες και σιδερένιες για νʼ ανέβουμε.
Με σχοινιά γαντζωθήκαμε στα σύννεφα.
Ανεβήκαμε στο σύμπαν.
Χαρήκαμε το επίτευγμα μας
-μεγάλο καθώς ήταν-
μα όταν προσγειωθήκαμε, η γη δεν ήτανε εκεί.
[Συμβολισμοί]
Τα σύμβολα σώπασαν.
Ο λόγος τους έκοψε τη γλώσσα.
Χωρίς να πουν κουβέντα,
εξαφάνισαν τα λόγια.
[Κρυφτό]
Παίζουμε σ΄ έναν κήπο.
Από πάνω μας ο ήλιος
και
το φεγγάρι
-λευκό-.
Παίζουμε κρυφτό.
Μια ανάμνηση μας φωνάζει.
Είμαστε δυο γραμμές παράλληλες.
Ο Βαγγέλης Κοκκάρης σπουδάζει στο τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ. Ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί ηλεκτρονικά στη Θράκα, στα Αδέσποτα, στις Στάχτες, καθώς και στη Bibliotheque.
