[Σημάδια Ψυχής…]
Σημάδια ψυχής
μιας άλλης ζωής
που δοκίμασε την πίκρα
αδάκρυτη κι αλύγιστη.
Άστεγοι πόθοι ,
λαχανιασμένοι από την απόγνωση
χάνονται σε μονοπάτια απάτητα.
Σημάδια που κρατούν σαν βάλσαμο
το απόσταγμα της βουβής καρδιάς τους.
Πληγές που προσπαθούν να γιατρευτούν
καθώς γεύονται σταλαγματιές πόθων
που φοβήθηκαν ν’ ανθίσουν.
Σημάδια ψυχής ανεξίτηλα πλανώνται
κόντρα στους επερχόμενους καιρούς.
Σημάδια ζωής, κατάληξη πόθων
που προσφέρουν δύναμη
σε καρδιές δακρυσμένες
και σε σώματα που αποζητούν ξανά
το όνειρο ,
ένα σκίρτημα που έσβησε έτσι ξαφνικά
μια χειμωνιάτικη νύχτα.
[ Χέρια Ματωμένα…]
Αναφιλητά κλεμμένα
από χέρια που έκρυβαν στη χούφτα τους
τα σπασμένα ξερόκλαδα της καρδιάς τους.
Μάτια υγρά ακόμα από την ομορφιά
που άγγιξε τις κόρες τους.
Ομολογίες αιώνιας αγάπης
που δώθηκαν κάποια ηλιόλουστα πρωινά
χωρίς το φόβο της τρικυμίας που έρχεται
και σβήνει με μιας
τα λόγια τα γραμμένα στην άμμο.
Δάκρυα λευκά ακουμπισμένα
πάνω σε κορμιά χαμένα
μέσα στη ζάλη μιας ηδονής ακαθόριστης
κι αλώβητης από τα επίσημα θέλω.
Λόγια πνιγμένα,
μια ανάσα που της απέμεινε μόνο ο πόνος
μια καρδιά γαντζωμένη σε φιλιά μελαγχολικά
έρμαιο στη λαίλαπα ενός πάθους
που ανάθρεψε το ωραίο.
Χέρια ματωμένα που προσπαθούν ακόμα
να κρατήσουν στη χούφτα τους σφιχτά,
τα ξερόκλαδα μιας ευτυχίας
που το’βαλε στα πόδια…!
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.
