Ο Χρήστος Αντισθένης Ζάχος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα ήταν το 2009 με την ποιητική συλλογή “Η Nόσος της Ποίησης” από τις εκδόσεις Ίαμβος.
Ακολούθησαν η “Κραταιά ως θάνατος αγάπη” με τον ίδιο εκδότη και “Οι εμπειρίες ενός πνιγμένου” το 2011 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Το 2014 εξέδωσε την “Χ–έγερση υποσυνειδήτου” στις Εκδόσεις των Συναδέλφων και η νέα του λογοτεχνική δουλειά είναι οι “Ασημαντότητες”, από τις εκδόσεις κύμα.
Στις παρουσιάσεις του έργου του συνεργάζεται με μουσικούς για μουσικοποιητικά ψυχεδελικά αποτελέσματα και τα πινέλα του τα φυλάει στην κατάψυξη – να μη στεγνώνουν τα χρώματα – καθώς η ζωγραφική, είναι ακόμα μια αγαπημένη του τέχνη.
Από τις συνεργασίες του με μουσικούς στις παρουσιάσεις, προέκυψε και το cd με μουσικές απαγγελίες που συνοδεύει την προηγούμενη δουλειά του “Χ-έγερση υποσυνειδήτου” και όπου μπορείτε να το ακούσετε και να το κατεβάσετε ελεύθερα από δω https://soundcloud.com/christoszachos-1/sets/x
Οι “Ασημαντότητες” ωστόσο, φαίνεται πως είναι το πιο σημαντικό έργο του ως σήμερα. Ο τίτλος δεν έρχεται σε αντιπαράθεση, αλλά ορίζει φιλοσοφικά την ουσία. Ο ποιητής και λογοτέχνης Τόλης Νικηφόρου, γράφει για τον Χρήστο: ” Άλλοτε οργισμένος και επαναστατικός, άλλοτε τρυφερός και ερωτικός και άλλοτε υπαρξιακός και φιλοσοφημένος, ο Χρήστος εκτίθεται ανεπανόρθωτα (όπως κάθε γνήσιος ποιητής) σε μια πλούσια συλλογή διαφορετική από τις άλλες”.
Τα ποιήματα της συλλογής, μπορούν φυσικά να διαβαστούν σε τυχαία σειρά, αλλά ο τρόπος που είναι τοποθετημένα το ένα μετά το άλλο, περιγράφουν μια ιστορία, ένα οδοιπορικό, πότε σε πλοία, λεωφορεία και τρένα, πότε σε καφενεία στο άστυ αλλά και στην επαρχεία και οι νεκροί ποιητές του – Καρυωτάκης, Σαχτούρης, Λειβαδίτης, Ρίτσος και άλλοι – αποτελούν τη συντροφιά του. Ο έρωτας, η φιλία, η επανάσταση και η φιλοσοφία, διέπουν ολόκληρο το έργο και δηλώνουν ξεκάθαρα τη στάση του στη ζωή.
Ο ίδιος, λέει για το έργο του: Παρά την περιπέτεια να εκδώσω, 2 χρόνια τώρα, το έργο μέχρι να φτάσει στην τελική του μορφή, έχει αλλάξει κάμποσες φορές. Κι αυτό είναι λογικό, καθώς συνέχιζα να γράφω και ήταν κι άλλα ποιήματα που ήθελα να συμπεριλάβω, κι έτσι διαμόρφωνα και προσθαφαιρούσα. Από κει πέρα, τα διαβάσματα μου τον τελευταίο καιρό, η φιλοσοφία και οι διαλέξεις που παρακολουθούσα περί αστροφυσικής, ενέπνευσαν κι επηρέασαν το έργο μου. Έτσι, πολλά από τα ποιήματα διέπονται από μια φιλοσοφική διάθεση κι από έναν λόγο που έβγαινε, από μένα μεν, αλλά σε κατάσταση πνευματικής διέγερσης που, όταν τέλειωνε το καθένα απ’ αυτά, το κοιτούσα για διορθώσεις και δεν άλλαζα τίποτα να μην το χαλάσω. Επίσης, τα χαρακτηρίζει μια αμεσότητα που ελπίζω και επιθυμώ να γίνεται αντιληπτή και να ταξιδεύει τον αναγνώστη. Αν οι Ασημαντότητες το καταφέρνουν αυτό, τότε καταφέρνουν το σκοπό τους.
[Ασημαντότητες]
Μπροστά στην απεραντοσύνη του σύμπαντος
τίποτα δεν έχει σημασία
Γιατί να υποφέρουμε λοιπόν
αφού όταν σκύψεις νερό να πιεις από το ποτάμι
γίνεσαι και πάλι παιδί
Ας γευτούμε την ομορφιά δίχως τύψεις
έτσι ώστε να καταλάβουμε επιτέλους
πως ακόμα και η απειροελάχιστη οντότητά μας
δεν παύει να είναι
ένα κομμάτι του σύμπαντος
[Αποσκευές]
Για λόγους αδιάστατους
έπρεπε να ταξιδεύω συχνά
Έτσι έπαιρνα πάντα τα απολύτως απαραίτητα
Το “εγχειρίδιο ευθανασίας”, ένα σκοινί
ένα δυνατό ποτό και 2 αλλαξιές
Και μόνο όταν με συνέπαιρναν οι σκέψεις
έπιανα το τετράδιο και το βουτούσα στη λήθη
Έτσι έβγαινα πάντα λυτρωμένος
[Το λεωφορείο]
Το λεωφορείο συνέχιζε το αέναο ταξίδι του
σε μια απέραντη ευθεία
και τα βουνά στο βάθος
που όλο πλησίαζαν
και ο ήλιος που σαν αυτόχειρας είχε κρεμαστεί
στην ώρα της δύσης –
δεν έλεγε να σκοτεινιάσει
και οι ενοχλητικοί συνεπιβάτες
τα επιβλητικά σύννεφα
οι χαμένες χίμαιρες
κι όλο πήγαινε
κι όλο πήγαινε…
Δεν έλεγε να φτάσει
το λεωφορείο
Δεν έλεγε να φτάσει
[Απόκρεω 2017]
Το βροχερό αυτό απόγευμα της αποκριάς
ο κόσμος κρύβεται στα σπίτια
και οι δρόμοι είναι έρημοι
Μονάχα κάποιοι τρελοί χωρίς ομπρέλες
περπατούν στη βροχή
Η βροχή γνωρίζει κι έτσι τους προστατεύει
ώσπου να βρουν το καφενείο
και να κρυφτούν
Τότε ανοίγουν οι πύλες του υποσυνειδήτου
κι αιωρούνται στο ταβάνι
και πίνουν ρακή
μόνο ρακή
Το ταβάνι υπάρχει για να τους συγκρατεί
μη χαθούν για πάντα
στο άπειρο
[Καταστάλαξη]
ας αφήσουμε όλα τα περίτεχνα νοήματα κι ας δούμε την ουσία
τον ανύπαρκτο χρόνο που τον μετράμε σε στιγμές
και την αλήθεια που υπάρχει πίσω από κάθε ψέμα
κι ας αφεθούμε ελεύθεροι να ζήσουμε επιτέλους
τον εναπομείναντα χρόνο
Τις Ασημαντότητες μπορείτε να τις βρείτε στις εκδόσεις κύμα (Φειδίου 14-16 Αθήνα στη στοά) στις εκδόσεις των συναδέλφων (Καλλιδρομίου 30), στα κεντρικά βιβλιοπωλεία πολιτεία και πρωτοπορία και κατόπιν παραγγελίας, από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας ή και από τον ίδιο τον ποιητή. c.zachsos78@gmail.com
