Κοιτάζεις εμβρόντητος το ρολόι.
Οι δείκτες του κινούνται
ακούραστα, αδιάκοπα.
Αλλάζουν διαρκώς τη θέση τους στο χώρο.
Κυνηγούν το χρόνο που βιάζεται.
Μαζί τους κινείσαι κι εσύ,
γρήγορα, νευρικά.
Καρδιοχτύπι και αγωνία στην πορεία σου.
Τρέχεις ασθμαίνοντας να προφτάσεις.
Να προχωρήσεις.
Να προηγηθείς.
Να προλάβεις.
Το λεωφορείο, τη δουλειά,
την αγάπη, τη ζωή.
Πώς να πιαστείς στο χρόνο;
Πώς να παγιδεύσεις τη στιγμή;
Κρύβεις το ρολόι στη χούφτα σου.
Γαντζώνεσαι από τους δείκτες
να τους καθυστερήσεις,
να τους σταματήσεις.
Παρασύρεσαι στο ρυθμό τους,
στην αέναη κίνησή τους.
Το ρολόι συγχρονίζει
την αναπνοή σου.
Καθορίζει τις σκέψεις σου,
ελέγχει τις πράξεις σου,
χειρίζεται τα αισθήματά σου.
Τα όνειρα τρέχουν και εσύ
κοιτάς έντρομος το ρολόι.
Πώς πέρασε η ώρα;
Πού πήγε η ζωή;
Η Μαρία Βίτσα – Σουλιώτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στη φιλοσοφική σχολή του ΕΚΠΑ. Φοιτά στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής του ΕΑΠ. Πεζογραφήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικούς ιστότοπους,περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις.
