[Ισαμε… ή Iσταμαι]
16
Eρχονται στιγμες που οι νεκροι σου
Ειναι οι πιο ζωντανοι σου
Φτωχοι σαταναδες που δωσαν
στην αξιοπρεπεια νοημα
Που οσοι εχουμε θαψει κινουνται
σε απαστραπτοντα
Τραμ χωρις την αναγκη μεταλλικων ραγων
Ανεβαινουν στα επιπεδα της συνειδησης
Περνανε πανω στον ουρανό της πιο γκριζας πολης
Και δινουν την ελπιδα, στο δρομο της ανεμελιας
αυτου του μελλοντος
Οι νεκροί σου ειναι ο εαυτος σου
Που πασχιζει να τεντωθει, να ορθωθει
Ειναι τα μικρα ροδα που γεμιζουν τους φραχτες
Το αρωμα μιας πολυχρωμης αναμνησης
μουσικες του αυριο που τραγουδουν
γυναικες και αντρες ομορφοι
οπως τα μπλε από κοβαλτιο μαλλιά σου
σαν τις ψυχες που ξεπλενονται στα βραχια
χαραμι στις λουλακι τσουχτρες
για αμεριμνους κολυμβητες
Κυριάκος Μουτίδης - Ίσαμε - Locotrip
