ΈΚΤΟ ΧΟΡΙΚΟ
285 Ειν’ δύσκολο γι’ αυτούς που δεν γνωρίσανε ποτέ τους διωγμούς,
Και που ποτέ ένα Χριστιανό δε γνώρισαν,
Τούτες τις διηγήσεις για τους διωγμούς των Χριστιανών να τις πιστέψουν.
Ειν’ δύσκολο γι’ αυτούς που ζουν κοντά σε Τράπεζα
Για την ασφάλεια ν’ αμφιβάλουν των χρημάτων τους.
290 Ειν’ δύσκολο γι’ αυτούς πουζούνε στην Αστυνομία κοντά,
Στο θρίαμβο να πιστέψουνε της βίας.
Τάχα νομίζετε η Πίστη πως τον κατάχτησε τον Κόσμο
Και πως πια τα λιοντάρια δε χρειάζονται φύλακες;
295 Τάχα χρειάζεται να σου πούνε πως κάποιοι ακόμα ταπεινοί σκοποί,
Όπως μπορείς να περηφανευτείς, καθώς το κάνει η κοινωνία με τους καλούς τους τρόπους που έχει,
Σκληρά της Πίστης θα επιζήσουνε και που σ’ αυτήν τη σημασία τους τη χρωστάνε;
Άνθρωποι! πλένετε τα δόντια σας όταν σηκώνεστε κι όταν πηγαίνετε να κοιμηθείτε.
Γυναίκες! Βάφετε τα νύχια σας,
300 Γυαλίζεται τα δόντια του σκύλου και τα νύχια της γάτας.
Γιατί τάχα οι άνθρωποι την Εκκλησία θ’ αγαπούσαν; Γιατί θ’ αγαπούσαν τους νόμους της;
Αυτή τους μιλάει για Ζωή και Θάνατο και για ο,τι άλλο θα ‘θελαν να ξεχνούσαν.
Αυτή ‘ναι όλη η αγάπη, κει πέρα που θα ‘θελαν να ‘ναι σκληρή και σκληρή, όταν τους άρεσε κατανόηση να δείχνει.
Αυτή τους μιλάει για το Καλό και την Αμαρτία και γι’ άλλα όχι ευχάριστα πράγματα.
305 Κι εκείνοι σταθερά προσπαθούν να γλυτώσουν
Απ’ το σκοτάδι που ‘χουν έξω και μέσα τους,
Σκαρώνοντας στα όνειρά τους συστήματα, τόσο τέλεια, ώστε κάνεις να μη χρειάζεται να ‘ναι τόσο καλά.
Αλλ’ ο άνθρωπος αυτός που ‘ναι, θα επισκιάσει
Τον άνθρωπο που υποκρίνεται.
310 Κι ο Γιος του Ανθρώπου μια φορά για πάντα δε σταυρώθηκε,
Και μια φορά γι απάντα δεν εχύθηκε, το αίμα των μαρτύρων
Και των Αγίων η ζωή δε δόθηκε μια φορά για πάντα.
Αλλ’ ο Γιός του Ανθρώπου σταυρώνεται πάντοτε
Κι έτσι πάντα θα υπάρχουνε Μάρτυρες κι Άγιοι.
315 Και σαν είναι των Μαρτύρων το αίμα να χυθεί στα σκαλοπάτια,
Τότε τα σκαλοπάτια πρώτα πρέπει να χτίσουμε,
Κι αν είναι ακόμα ο Ναός κάτω να πέσει
Θα πρέπει πρώτα το Ναό να χτίσουμε.
Τ.Σ. Έλιοτ - Δέκα χορικά απ' το "Βράχο" – Ίκαρος, 2005 Εισαγωγικό δοκίμιο, μετάφραση, σχόλια: Ε. Ν. Μόσχος
