Τα δειλινά,
τα σπαράγματα του πόνου
γυροφέρνουν τους ανοιχτούς τάφους.
Και στα μαυσωλεία των
ιδεών ανεβαίνουν
για να δώσουν κύρος στις πεθαμένες
προσδοκίες.
Ύστερα περνούν
τα χαμηλά παράθυρα,
σπέρνοντας σκοτωμένα όνειρα
στα κρεβάτια των φτωχών.
Κι όταν καταφθάνουν τα βαθιά μεσάνυχτα,
μαύρο χρώμα αφήνουν
στο χώμα της μέρας.
Υπόμνηση ότι : το σκοτάδι κι ο πόνος
τις εποχές χτίζουν
σιωπηλά,
ετοιμάζοντας την τελευταία.
Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998 . Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο των Τρικάλων και στην ιστοσελίδα του τοπικού συνδέσμου φιλολόγων (filologoi.gr). Επιθυμία του είναι να γράφει ποιήματα χρησιμοποιώντας τις λέξεις «με προσοχή, πάθος και αίμα!» όπως είπε ο Νίτσε και «να εξαφανίσει τη ματαιοδοξία του» όπως είπε ο Έζρα Πάουντ.
