Ελευθέριος Αχμέτης | Μέρες του Ιούνη

© George Hoyningen-Huene

Κλείσε το παράθυρο, έχει πάλι αέρα απόψε.
Δεν έχει καλοκαιριάσει ακόμα,
μην μαζεύεις τα πούπουλα που πέφτουν από το σώμα μου,
τα σκορπώ όλη την ημέρα άλλωστε στους δρόμους.

Κλείσε το παράθυρο, έχω να σου πω.
Δεν θέλω να μ’ ακούσουν.
Σε αυτό το δωμάτιο,
χρόνια τώρα τα μάτια σου με ταξίδευαν
τα χείλη σου με σκέπαζαν τις νύχτες
σαν κατάλευκα  σεντόνια.
Η αγάπη σου με κράτησε ζωντανό.
Η ζωντάνια σου κράτησε την αγάπη μου για σένα.

Κάποιες φορές σκέφτομαι πως,
θα ήθελα να γίνω ένα με το κορμί σου,
να υπάρχω μέσα σου και να υπάρχεις εσύ χωρίς εμένα.
Χωρίς να με βλέπεις, χωρίς να με σκεπάζεις, χωρίς να μαζεύεις από το πάτωμα τα πούπουλά μου.
Χωρίς να κλείνεις το παράθυρο.

Άνοιξε τώρα το παράθυρο.
Θέλω να φύγω.
Σ’ αγαπώ.


[Πρώτη δημοσίευση ©Μονόκλ]