Από τί τυφλώθηκε δεν ήξερε, ούτε τον ρώτησε ποτέ. Δεν είχε, άλλωστε, καμιά σημασία. Η ζωή του στην πόλη είχε γίνει κόλαση. Χτύπαγε απάνω στα κλαδιά, μπουρδουκλωνόταν στις διαβάσεις, έπεφτε από τα πεζοδρόμια. Όμως εκείνος τα έπαιρνε αυτά πολύ στα σοβαρά. Υπήρχανε φορές που την κατηγορούσε για όλα τα στραβά του κόσμου: “Παλιόσκυλο! Δεν είδες το δέντρο. Μ’ έριξες στο λάκκο μου”, και τέτοια. Η Madeleine δεν το έβαζε κάτω. Περίμενε τη στιγμή που το αφεντικό της θ’ άναβε τσιγάρο για να ηρεμήσει. Μετανιωμένος θα τη χάιδευε στο σβέρκο. “Είσαι καλό κορίτσι”, θα της έλεγε. Ό,τι έπρεπε για να την κάνει να λιώσει σαν μαρμελάδα επάνω στο τσιμέντο.
Ο σκύλος με το λουλούδι στο στόμα - Νικόλας Περδικάρης - Το Ροδακιό,2014
