Ρογήρος Δέξτερ | Σχεδία

© W. Eugene Smith


Ανάποδα παλαμάκια  

ή
“Pseudo-Blues”
[prose song “written on a toilet roll”]

Ώρες ώρες θυμίζει παλιό πορνείο αυτή η πόλη
[Πήγα να πω τζουκ-μποξ
Με κέρματα για τα δισκάκια
Που δεν παίζουν αφού δεν υπάρχουν
Αλλά δεν – ] ένα μπουρδέλο
Όπου τρυπώνεις με λύσσα για να πηδήξεις
Και τελικά τα μικρογεγονότα
Πηγαίνουν γαμιώντας εσένα
Στον αντίστροφο δρόμο
Από μια κατηφόρα που είναι όμοια
Η βαρεμάρα και ολόιδια η ανία
[Ή “δεν ξέρω κι εγώ τί παθαίνω
Δικέ μου – κουνιέμαι πίσω της
Σα λυσσασμένο σκυλί και
Δε χύνω με τίποτα”] στην
Μπερδεμένη στάση
Να θέλεις ν’ αναβάλλεις τα πάντα
Ακόμη και το καλά οργανωμένο τέλος
Μήνες τρεις και δέκα
Ετοιμασίας και σχεδίων πολλών
Μακριά από τη μεγάλη θάλασσα
Των κρετίνων και των βλακέντιων
Τον πολτό των ξεπουλημένων
Παλιόφιλων που μετρούν τριάντα
Πενταροδεκάρες πριν σε καρφώσουν
Πριν σε δώσουν παντού στεγνά
Ας πούμε για τη συχνή παρουσία σου
Τη φοίτηση που λέγαμε στα κωλάδικα
Με την τσατσά σαν τη Φροϊλάιν Μπράουν
Ν’ απλώνει αμίλητη το χέρι
Γυρεύοντας τα λεφτά
Προτού γδυθεί το κορίτσι
Καυλόμουνο από τα λίγα και σε πλακώσει
Στο γλείψιμο μήπως τελειώσεις πιο γρήγορα
Ώστε μετά μ’ ένα πήδημα να βρεθεί
Στον πελάτη τού διπλανού δωματίου
“Τον ακριδάτο μπήχτη
Απ’ τό ρουνάδικο Λάμδα Γάμα”
 Ή τον τάδε “που ξεπατώνει τον αργαλειό
Αλλά θέλει ν’ ανασκελώνει
Φτάνει να τρώει ξανάστροφες στα κωλομέρια”
– Απόψε ενώ ξαναμαθαίνεις
Από πρώτο χέρι όλα τ’ ακούσματα
Και τη γνωστή παραμύθα –

[με ξαφνικά γλυκά τινάγματα
κολλώντας πάνω σου τα βυζιά της
και ρουφήγματα δυνατά
σα να λιώνει στη γλώσσα με ηδυπάθεια
το παγωτό μυριάδων στεναγμών
βάζοντας ολοένα και πιο βαθιά
το σφρίγος σου μέσα στο στόμα της
και σαλιώνοντας επίμονα το κεφάλι του ] κι εσύ
Να σκέφτεσαι πως – να πάρει-
Αυτή τη γαμημένη νύχτα – και να σηκώσει –
Γαμώ τα πέταλα τού ανέμου
Που δε σταματά να φυσά – δε θά ‘χεις
Παρά το σκασμένο 50ευρο
Κανένα γαμήσι τής προκοπής με τέτοια βιασύνη
Στο κωλόμπαρο των “Μπείτε Χίλιοι Αλέστε”
Γιατί έτσι πρέπει να λέγεται και η πόλη
Που δε θυμάται τ’ αλεστικά της
Όπου ανακατεύουμε κι εμείς
Τα ίδια πίτουρα κάθε βράδυ
Ξεφτέρια ατσίδες και νυχτοπούλια
Κάνοντας τόσα άδεια χιλιόμετρα•