Αντρέας Μαντάς | Δεύτερη Φάση / Work in Progress #7

Άναξ
Και άνακτος
Και Αναξίμανδρος
Και Αναξιμένης

FLU
CTU
   A
TION

Και όλα τ’ αγκαλιάζω και τα κυβερνάω.

FLU
CTU
   A
TION

Και έτσι ο αέρας αραιώνεται και γίνεται φωτιά και πυκνώνει και γίνεται άνεμος και μετά σύννεφο, νερό, γη, πέτρα.

Και αιωνίως θα μεταβάλλομαι.

Στα δεκάξι ζούσα σ’ ένα όργιο αυτοκαταστροφής.
Κι ενώ στα μάτια των φίλων ήμουν ένα έξυπνο διαβολόπαιδο, κατά βάθος έτρεμα από αγωνία και φόβο.

Βεατρίκες ήταν όλα τα κορίτσια, γιατί ενώ μπορεί να μην είχα διαβάσει τον Δάντη, ήξερα την Βεατρίκη από μια ζωγραφιά, την οποία είχα φυλαγμένη πάντα στην  πίσω τσέπη.

Φόρεσα χθες το παλιό παντελόνι και την βρήκα.
Την έδωσα στην Ειρήνη, που καθόταν στην ίδια μεριά του δρόμου και κοιτούσε σαν τον Denis Lavant, στην Boulevard de Sebastopol.
Της έδωσα την Βεατρίκη μου να την κάψει, αφού δεν υπάρχουν γέφυρες στην Πατησίων.

Πάνω της τραγουδούν :
Κοίτα κατά το βράχος της Άγκυρας
Κοίτα τα δακρυσμένα μάτια τους.

Στα όνειρα, τα βουρβουλιά σαν κουνουπίδια και  μια παγωνιέρα με δέκα χειροβομβίδες.

Γέμισαν δοξυκλίνες οι δρόμοι.
Αλλά ότι και να γίνει, η σιλουέτα μου εμένα κίνδυνο δεν διατρέχει.

Η Βίκυ, η κομμώτρια φωνάζει στην κόρη της να βγάλει λίγο βυζί και να μην μπλέξει ποτέ με κανέναν γερό.

Και κάποτε ο εφιάλτης συνηθίζεται.
Όταν μ’ επισκέπτεται, λέω άσε τ’ όνειρο με τα αποπατήματα είναι, το ξέρω.

Βέβαια υπάρχουν και άλλα άτομα – μαγαρισιές, όπως ο Αναστάσης, που ήταν πετυχημένος πολιτικός.

Ποιός να τον κράξει;

Οι συντάξεις τους είναι πιο σταθερές από οποιονδήποτε σύζυγο.

Χα!

Όλοι αυτοί δεν θα γνωρίσουν ποτέ τη θεά της φωτιάς.

Ο Αβράξας είναι η τιμωρία τους.
Αποδοκιμάζει όλο τους το είναι.

Δεν θα καταλάβουν ποτέ ότι με την αγάπη συνενώνονται όλα μαζί.

Είναι οι φυλακισμένοι του Πλάτωνα.

Για μας το άρωμα των Υακίνθων είναι το απόλυτο.

Γι’ αυτούς λείψανο.

*Ο Αντρέας Μαντάς είναι Ηθοποιός και Καταστασιακός.