12 monkeys, 1995

Λυπάμαι από
Την ερήμωση
Νιζίνσκι

 

12 MONKEYS
1995

(φιλμ που στηρίχτηκε στο γαλλικό εγχείρημα του Κρις Μαρκέ, εν έτει 1965)

 

Το παρελθόν, ολόκληρη η μνήμη κύριοι, συνήθιζε να λέει γελώντας συνωμοτικά ο Τζέιμς Κόουλ, έχει μαζευτεί εκεί επάνω, δείχνοντας με νόημα την επιφάνεια του κόσμου. Μια άπειρη έκταση που για κάποιους παραμένει ανείδωτη και για άλλους, μια υπέροχη ανάμνηση.

Ο Τζέιμς υπήρξε κατάδικος. Κανείς δεν θυμάται την αιτία του εγκλεισμού του, όμως τίποτε από αυτά δεν έχει πια σημασία. Ο Τζέιμς έδειξε αυταπάρνηση, ο Τζέιμς είναι ένας ήρωας της καινούριας χιλιετίας, ο Τζέιμς συντροφεύει με το όνομά του τις ελπίδες αυτού του κόσμου που αργοπεθαίνει, ο Τζέιμς τριγυρνά εκεί έξω με την χρονική μηχανή του, κινούμενος στο φάσμα μιας αίσθησης που θα παραμείνει για πάντα η επιτομή μιας εντύπωσης.

Οι οδηγίες υπήρξαν σαφείς όμως ο Τζέιμς δεν έχει επιστρέψει εδώ και χρόνια. Εμείς φτιάξαμε την ζωή μας εδώ κάτω, επιβλητικές λάμπες φθορίου φροντίζουν για τις ανάγκες του πλήθους, σε κάθε σπίτι ουρλιάζει η γεννήτρια που κρατά ανοιχτά τα μάτια μας. Και για αυτό πρέπει να ευχαριστούμε την ομοσπονδία των βιομηχάνων που παραμένουν εκεί επάνω παρά τους κινδύνους και κάθε μήνα χαρίζουν σε όλους μας προστατευτικά για τον θόρυβο που σου ταράζει τα μηνίγγια. Οι οδηγίες υπήρξαν σαφείς. Ο Τζέιμς έπρεπε πάση θυσία να επιστρέψει στα 1995 για να μπορέσει ίσως, να ιχνηλατήσει τους πρώτους νεκρούς, εκείνης της παράξενης εποχής. Καλό κατευόδιο Τζέιμς και όλη την τύχη του κόσμου σε σένα και την μηχανή σου.

¥

Κυβερνητική ενημέρωση,
Ομοσπονδιακό κτίριο
Άλφρεντ Π. Μιούρα,
Εκατοντάδες τα θύματα της βομβιστικής επίθεσης
Στην πολιτεία μας. Οι διασώστες ανασύρουν διαρκώς
Διαμελισμένες σωρούς.
Ανάμεσά τους δεκάδες παιδιά,
Ένας λόγος για την από κοινού
Κήρυξη του πολέμου
Στην τρομοκρατία.
Αναμένονται δηλώσεις του κ. Κυβερνήτη,
Εμφανώς συγκλονισμένου
Από το συμβάν.
19/4/1995

Ουάσιγκτον Ποστ,
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου
Συνιστά επιβεβαίωση της θέλησης
Όλων ανεξαιρέτως των χωρών
Να λειτουργήσουν υπό τους κανόνες
Ενός διεθνούς δικαίου
Προορισμένου να εξυπηρετεί το συμφέρον των πολλών
Εμποτισμένου με τις αξίες του ανθρωπισμού
Και τις απαιτήσεις της νέας εποχής.

(δηλώσεις υψηλά ιστάμενου προσώπου, έπειτα γέλια στην αίθουσα και δυσπιστία)

¥

Στα χέρια του κράτησε όλο το βάρος του κόσμου. Δεν δείλιασε ούτε στιγμή, ακόμη και όταν του έκαναν λόγο για το φαινόμενο του βυθού, για έναν κίνδυνο που συνόδευε το εγχείρημα. Ο Τζέιμς δεν δείλιασε ούτε στιγμή, εξοπλισμένος με το είδος της αποφασιστικότητας που απαιτούσε το γεμάτο ρίσκα ταξίδι του ο Τζέιμς Κόουλ καταχωρήθηκε ανάμεσα στους επιφανείς αυτού του κόσμου ή ότι έχει απομείνει από αυτόν. Πρόσωπα σαν εκείνον, κατατάσσονται σήμερα σε μια κατηγορία σπουδαίων προσωπικοτήτων, ικανών να χτίσουν σε μια μόνο στιγμή την φημισμένη λεωφόρο Στάλιν ή να φροντίσουν για ένα ταξίδι εκατοντάδες, χιλιάδες μίλια ως την καρδιά του γαλαξία. Ο Τζέιμς, βαθιά θρησκευόμενος παρά τον γεμάτο παραβάσεις βίο του, κράτησε στην ψυχή του την πληρωματική αχρονία του δικού του θεού και ταξίδεψε στις δεκαετίες. Ο Τζέιμς έλεγε πως ετούτος ο θόρυβος από τις γεννήτριες και ο κρυμμένος Απρίλης του σκίζουν την καρδιά και τον θυμώνουν ως το σημείο του θανάτου.

Κανάβεραλ,
Ανταπόκριση
Η ανθρωπότητα θα πρέπει
Να είναι περήφανη.
Σήμερα, περί την ενάτη πρωινή,
Σε γήινη ώρα,
Το διαστημόπλοιο Atlantis
Συνδέθηκε επιτυχώς με τον ρωσικό
Διαστημικό σταθμό.
Μπορεί κανείς να πει πως
Αυτό που διδαχθήκαμε ως
Ψυχρό πόλεμο
Σήμερα ολοκληρώνεται,
Με την σφραγίδα ενός σπουδαίου
Κατορθώματος.

Βρυξέλλες,
Τα γερμανικά  Tornado εισήλθαν στον βοσνιακό, εναέριο χώρο
Νωρίς το πρωί. Σε μια επίδειξη δύναμης και αποτελεσματικότητας,
Σε ανάμνηση μιας τρομερής εποχής,
Τα μαχητικά βομβάρδισαν στόχους στα βοσνιακά εδάφη
Καθώς η ευρωπαϊκή οικογένεια επιδεικνύει
Μια πρωτοφανή επιθετικότητα με δεκανίκι της
Ένα νέο και αποτελεσματικό,
ολοκαίνουριο Ράιχ.

¥

Τζέιμς, αυτό το γράμμα είναι για σένα. Όταν θα γυρίσεις, γιατί θα το κατορθώσεις Τζέιμς, θα σου έχω κάμποσες πληροφορίες για εκείνη την εποχή που ενεργοποίησε κρυμμένους συναγερμούς. Αποκόμματα, σκόρπιες εφημερίδες, σημειώσεις, ονόματα και πρόσωπα χαμένων φίλων. Δυο γραμμές για κάποιον σπουδαίο γελοιογράφο που έκανε χρονικό το πικρό μας γέλιο, μια υπόμνηση για τους ταπεινούς ξυλογράφους της Ιαπωνίας που θρηνούν τον χαμένο δάσκαλο, μερικά δημοσιεύματα από τον τοίχο των δακρύων που στάζει ως σήμερα, ονόματα Βάσκων ψαράδων που έβαψαν με αίμα τα χέρια τους και μες στην καλύβα τους έπλασαν την ωραία και ανεξάρτητη ιστορία, πλασμένη μονάχα για εκείνους. Και έχασαν Τζέιμς, όπως αυτός ο κόσμος που κατοικεί στα υπόγεια, έχασαν στα σημεία αγαπητέ Τζέιμς Κόουλ. Θα μπορείς να διαβάσεις για εμάς που χάνουμε τις αισθήσεις μας μες στον καταιγισμό των θορύβων και του ψεύτικου φωτισμού, κρατώντας διαρκώς σημειώσεις για εκείνους που θα έρθουν Τζέιμς. Θα βρεις εδώ ακριβώς, στην θέση που απόψε βρίσκομαι, σπαράγματα από το όνειρο που δεν τολμήσαμε ποτέ, φωτογραφίες από γέφυρες που τώρα συνδέουν τον κόσμο των νεκρών με την ανάμνηση και τίποτε άλλο Τζέιμς. Εδώ η ζωή Τζέιμς έχει να κάνει με μια καθημερινή πρακτική πολέμου, δίχως ωραία ρίσκα. Μονάχα η νύχτα μας επιτρέπει να γνωρίζουμε σε βάθος την μοίρα μας. Να νιώθουμε ηττημένοι μα σίγουροι πια πως το μυθιστόρημα του κόσμου δεν διαθέτει τις άπειρες σελίδες που πιστέψαμε. Αντίο Τζέιμς, αντίο προκυμαίες και εσύ καλέ μου φίλε Κρις Μαρκέ που κάποτε μας έδειξες τον κίνδυνο και την εξασθένηση.

Α. Θ.