[…όταν θα ξεμπερδέψεις από όλη αυτήν την περιπέτεια σε περιμένουμε. Έλα Μέμφις, κάνε κουράγιο, έχει στο πλευρό σου τα παιδιά του εργοστασίου. Ρωτούν όλοι για σένα, συμφωνούν όλοι πως δεν είχες άλλον δρόμο. Τα χρόνια περνούν Μέμφις, μην το βάζεις κάτω. Άλλωστε εδώ η ζωή, το ξέρεις φίλε, δεν φέρνει εκπλήξεις. Μονάχα καμιά καινούρια μηχανή ή μερικά χιλιόμετρα δρόμου. Ο κυβερνήτης παραχώρησε ένα κομμάτι γη στην άκρη της κοινότητας στο τσίρκο Κουίν. Η μικρή δουλεύει ακόμη μαζί τους. Καμιά φορά έρχεται και μας ρωτά για σένα. Θέλει να σου γράψει μα όλοι συμφωνούμε πως αυτές οι δουλειές δεν γίνονται έτσι και όχι τώρα. Έστησαν εκεί την τέντα τους, κάρφωσαν τα τροχόσπιτα, σήκωσαν μικρές καλύβες για τα πράγματά τους. Όλη μέρα επιδιορθώνουν τα αμάξια τους, τα παλιότερα φορτηγά που έχεις δει ποτέ σου. Κάποτε μουγκρίζουν επιτέλους και οι μηχανικοί αγκαλιάζονται και πίνουν παγωμένη μπίρα, γελώντας με αστεία για γυναίκες και ρόδες.]
Uh, uh, γκρέμισε τα όλα μωρό μου
Το μυαλό μου με θέλει ελεύθερο
Και αυτό δεν το λησμονώ για κανέναν
¥
Η νόσος των λεγεωνάριων. Έτσι πλέον ονομάζεται το άγνωστο βακτήριο
που προσβάλλει τον ανθρώπινο οργανισμό
στερώντας την ζωή σε αρκετούς αρρώστους. Οι αρχές έκαναν την ανακοίνωση
τηρώντας κάθε επισημότητα. Δήλωσαν δε πως διατηρούν ακέραια την πεποίθηση
πως η επιστήμη θα δώσει την λύση
παρασκευάζοντας το κατάλληλο αντίδοτο
για την παγκόσμια απειλή
της νόσου.
“Επιστημονικά Επίκαιρα”
Chicago Real
01/1977
Οι ένοπλοι
άνοιξαν πυρ κοντά στην έξοδο του σταθμού.
Οι αρχές δήλωσαν πως οι εικόνες που αντίκρισαν
στάθηκαν αποτρόπαιες
κάθε προσπάθεια να περιγράψουν το μέγεθος της σφαγής
θα ήταν μάταιη.
Οι αρχές αποφάσισαν να στήσουν ένα μνημείο
για τα θύματα.
Ο φρανκισμός στον τελευταίο του σπασμό.
Madrid
από την στήλη
Ματιές στον κόσμο,
Γενάρης του ’77
Ντόβερ, επαρχία Νόρφολκ
Οι κάτοικοι περιέγραψαν την εμπειρία τους με
τον φριχτό δαίμονα. Δεν έμοιαζε με κανένα άλλο πλάσμα
και τους πλημμύρισε με φόβο.
Δήλωσαν πως φοβούνται για τα παιδιά τους
πως δεν μπορούν να κυκλοφορούν ολομόναχα
και πως θα λάβουν μέτρα προστασίας
για την ίδια την ζωή τους.
Ο εκπρόσωπος της ευαγγελικής εκκλησίας
δήλωσε, καλώ τους αδελφούς και τις αδελφές μας
στον ναό
για να ζητήσουμε την σωτηρία
από τον ίδιο τον Χριστό μας. Ο διάβολος μας δοκιμάζει.
Το πλάσμα περιγράφεται ως σαρκοβόρο με αιχμηρά αυτά και
κοφτερά δόντια που φτάνουν ως την κάτω σιαγόνα
και μπορούν να κάνουν μεγάλο κακό.
Star Wars, ονομάζεται
η νέα, κινηματογραφική φρενίτιδα.
Ήδη το φιλμ καταγράφει
μερικές χιλιάδες προβολές
επιβεβαιώνοντας την αξία του.
Απόκοσμα όντα, ρομπότ που αισθάνονται,
νεαροί ήρωες και πρίγκιπες
ενός άγνωστου κόσμου
που γοητεύει.
¥
[…τα απογεύματα ανεβαίνουμε στο ύψωμα των παλιών ορυχείων. Περνούμε την ώρα μας βλέποντας τους ακροβάτες που κάνουν προπόνηση με τις ώρες. Πηδούν, πιάνονται από τα χέρια τους και περιστρέφονται στον άνεμο. Φορούν λευκές φόρμες και κάνουν πραγματικά υπεράνθρωπα νούμερα, δίχως καμιά ασφάλεια. Έι, Μέμφις, αυτοί οι τύποι φαντάζουν αληθινοί αθλητές! Θα μείνουν εδώ ως το καλοκαίρι, κάνε κουράγιο Μέμφις, μαζί θα τους δούμε από εδώ πάνω, με όλη την παρέα. Μόνο κουράγιο, να μην βάζεις το κακό με το νου σου. Η φυλακή θα περάσει Μέμφις, ήταν ένα λάθος. Οι άντρες ξέρουν να πληρώνουν και εσύ Μέμφις είσαι ένας από αυτούς. Κουράγιο, λουπόν, ε;..}
¥
Ο Έλβις κοιμήθηκε για πάντα. Το ροκ ‘εν ρολ θρηνεί τον βασιλιά του μαζί με χιλιάδες, πιστούς
θαυμαστές του. Όταν θα ρωτούν, έπειτα από χρόνια, για την μουσική του,θα δείχνουν το Μέμφις. Εκεί κοιμάται ο πρίγκιπας Έλβις, εκεί και οι χρυσές Καλιφόρνιες. Κιθαρίστα αν βρεθείς ποτέ στο Μέμφις και είναι Αύγουστος, στάσου και παίξε ένα κομμάτι για τον βασιλιά.
Μέμφις, Αύγουστος 1977
Τα μέλη της εξτρεμιστικής οργάνωσης Κόκκινος Στρατός, ολοκλήρωσαν το τελευταίο σχέδιό τους. Οι Μπάαντερ, Ρασπ και Έινσλιν οργάνωσαν και εκτέλεσαν με άρτιο τρόπο το σχέδιο της αυτοχειρίας τους, γράφοντας τον επίλογο σε ένα παράξενο γερμανικό φθινόπωρο.
Λειψία,
“Κόκκινη Φωνή”
Η Μαρία Κάλλας κέρδισε σήμερα την αθανασία. Η πικραμένη της φωνή, ελληνική ως το ακρότατο όριό της, η ίδια μια μαινάδα γεννημένη στις Θήβες, χρόνια μετά. Η φωνή της φθάνει σήμερα μέσα από τα φύλλα του πάρκου της πόλης. Τα άσπρα, διευθυντικά κεφάλια των ιθυνόντων της αμερικάνικης όπερας παρατάχθηκαν και έκαναν δηλώσεις. Το αηδόνι των Αθηνών σίγησε σήμερα, είπε κάποιος ενώ οι άλλοι θυμήθηκαν τους ρόλους της στα μεγάλα θέατρα, τον κλονισμό του πλήθους, τον πικρό, χαμένο της έρωτα. Αντίο Μαρία, οι γενιές που έρχονται θα μιλούν για σένα με εκστατικό τρόπο.
Εφημερίς, Βραδυνή.
16/9/1977
Ο Τσάρλι Τσάπλιν άφησε την τελευταία του πνοή. Αιμορραγικό επεισόδιο η καταφανής αιτία.
Οι θαυμαστές του ανά τον κόσμο ρίγησαν. Η Μοντέρνα Πόλη του ανοίγει την αγκαλιά της για να δεχτεί τον βουβό και νευρόσπαστο ήρωα με το τριμμένο κοστουμάκι που τόσο εύγλωττα αφηγήθηκε τις πιο ευφάνταστες ισορροπίες. Ο Τσάρλι αρνήθηκε πάντα τα καθεστώτα. Ένας ελεύθερος νους, με ανθρώπινες αδυναμίες. Μια απόδειξη πως ήρωες και θεοί μπορούν να συνυπάρχουν σύμφωνα με όσα μας κληροδότησαν οι αναγεννησιακοί ζωγράφοι. Σε όλα τα καντόνια προσεύχονται καθώς ο μύθος του Τσάρλι Τσάπλιν μόλις γεννιέται.
Ελβετία,
πρακτορείο Γενεύης
ανταποκριταί
[…Είναι πολύ λυπητερά τα νέα Μέμφις. Η Τζόαν είναι νεκρή. Την βρήκαν στο μπάνιο της, ένα θαυμάσιο κολλαρισμένο μανεκέν, ολότελα ακίνητη να ουρλιάζει. Τα κορίτσια που διάβασαν την ανταπόκριση πήραν να φτιάχνουν τα μαλλιά τους όπως εκείνη, να φέρονται σαν γνήσιες αρτίστες. Ω, θα γελούσες με την καρδιά σου αν τις έβλεπες. Όλες τους δείχνουν γελοίες με τα πολύχρωμα φορέματα τους και το φόντο των σβησμένων υψικαμίνων από θερμό κόκκινο τούβλο. Τα αγόρια ντύνονται όπως οι ήρωες εκείνου του ντίσκο τραγουδιού. Βλέπεις Μέμφις, τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα στην απέραντη Αμερική μας, τα νέα Μέμφις ταξιδεύουν παντού στην Αμερική μας. Ο καινούριος δρόμος φέρνει την μυρωδιά των μεγαλουπόλεων, η μυρωδιά φέρνει και εσένα Μέμφις, κάπως γερασμένο, έναν ανάμεσα σε τόσα γεγονότα, καρφιτσωμένο στον χρόνο. Πυρετός το Σαββατόβραδο, ναι αυτό! Ωραίος τίτλος έτσι Μέμφις; Καμιά σχέση με την ζωή μας εδώ κάτω που δεν διαθέτει κανένα μεγαλείο φίλε. Θα έρθει ο καιρός Μέμφις και θα περπατήσουμε ξανά μαζί στα χωράφια της μουσικής, η καρδιά της Αμερικής μας θα χτυπά σαν τρελή, είμαστε λόφοι που πάνω μας κυλά ο χρόνος και η αγαπημένη μας Αμερική. Ήταν ένα λάθος Μέμφις. Η παρέα σε περιμένει. Και κάπως περισσότερο εγώ…]
Μπορείς να κρυφτείς για μια ζωή
Όμως δεν μπορείς να κρύψεις τις πληγές
Για αυτό
Γκρέμισέ τα όλα
Όλα τα γράμματα στον Μέμφις επεστράφησαν έπειτα από λίγο καιρό. Μαζί με τα προσωπικά αντικείμενά του. Ένα ρολόι, το ροζάριο που έφτιαξε στο εργαστήριο του καταστήματος και μερικές δεκάδες δολάρια, μισθοί από την ενασχόλησή του στην βιβλιοθήκη. Όμως ο Μέμφις δεν γύρισε ποτέ. Κρατά τα μάτια του κλειστά και ίσως καμιά φορά, μες στην δίνη του ‘ 77 φαντάζει ο καλύτερος ανάμεσα στους ακροβάτες του τσίρκου Κουίν που κάνει κάπως υποφερτή την τραγωδία της αγαπημένης Αμερικής μας.
Α. Θ.
